อนุทิน 144982
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อจำกันไม่ได้
(ภาพถ่ายที่เธอส่งมา)
ผินพักตร์ เพาะลักษณะจะพริ้ม...
แสยะยิ้ม โอ๊ะ ยิ้มอูม
ปรางป่องเพราะกล้องเจาะระยะซูม?
ผงะใจ มิใช่เธอ!
ผ่องแผ้วก็แล้วเลอะเหนอะหนะไหน
ดุจไขจะไหลเอ่อ
อวบอ้วนก็ล้วนกลเสนอ
ดิจิตอลสิซ่อนหา
ค้นเจอ จะเจอและอรชร
ดิจิตอลสะท้อนมา...
แวบเดียว เถอระเรียว ณ เทอะทะหน้า---
ดรุณี นะที่รัก!
ประกาย ปรัชญา
จาก “เดินเคียงฉัน”ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก