อนุทิน 144467

เวลาผมคิดไม่ออกผมต้องเปิดหาไอเดีย เพื่อปูทางความคิดจะได้ต่อเติม แต่งแต้มสีสันได้ผมจะต้องมองภาพจากที่อื่นผมถึงจะมีไอเดียขึ้นมาได้ ผมจะเปิดหาข้อมูลแต่ผมไม่อ่าน ผมจะอ่านแต่ตัวหนังสือเข้มๆ หรือวิธีคิดของคนเขียน ผมมองไปถึงเขากำลังคิดว่าอะไรก่อนตัวหนังสือจะเกิดขึ้นก่อนการพิมพ์ นี่คือแนวคิดของผมเอง บางครั้งผมไปค้นหาตัวเองในตำรา How to เชื่อไหมผมอ่านจบแป๊บเดียว เพราะผมอ่านแต่ตัวหนังสือที่เน้น หนา เอียง ผมจะดูปก และดูคำนิยามด้านหลัง แต่ยังไม่ดูสารบัญ ผมจะสุมเปิดเข้าไปหน้าหนึ่งแล้วกวาดสายตาดูรอบๆก่อนว่าเนื้อหามีอะไรน่าค้นหา มีอะไรที่ตรงกับตัวผมเองบ้าง แล้วผมก็จะอ่านแต่แนวคิดดีๆ ที่มีตัวหนังสือหนาๆ ตัวเอียงๆ แค่นี้ก็จุกประกายแนวคิดของผมได้อย่างเพียงพอไม่ต้องลงลึกมาก และผมก็จะทำแบบนี้กับเล่มอื่นเสมอ แต่ถ้าเจอเรื่องที่ like จริงๆ ผมก็อ่านตั้งแต่สำนักพิมพ์คนทำใครมีส่วนช่วยทำอะไร ใครเป็นเจ้าของผู้ทวนใครเป็นคนเอารูปมาใส่ ผมอ่านจนเจอคำผิด แต่ผมก็ไม่ว่าอะไรถ่าเป็นเราคงผิดมากกว่าเขาเป็นแน่แท้ ผมอ่านแบบนี้อยากดูนามสกุลของคนจัดทำ คนเขียนยังไงก็รู้จักอยู่แล้ว แต่ผมสนใจคนที่มีส่วนร่วมในหนังสือของแต่ละเล่ม เป็นไปได้ไหมให้เครดิตคนที่มีส่วนร่วมใช้หนังสือตัวโตๆ เขาจะได้รู้กันไปเลยว่าเราก็ยังเป็นส่วนหนึ่งในความภูมิใจในหนังสือเล่มนั้นหนังสือขายดีเป็นร้อยเป็นพันรู้จักแต่คนแต่ง แต่คนที่ร่วมด้วยช่วยกันก็เหมือนอยากจะบอกดังๆว่า ฉันนี่แหละเป็นคนทำคลอดหนังสือเล่มนี้ออกมา

ดอกหญ้าแม้จะสวย แต่ก็แพ้ดอกไม้ที่บานสะพรั่ง มันคงมีค่าแค่ดอกหญ้าเล็กๆในหมู่มวลดอกไม้ที่มีคนชื่นชมว่าสวยงาม

เก็บเอาแนวคิดมาผสม.....