อนุทิน 144286
ถวิล อรัญเวศ
เขียนเมื่อ
-------------------------------------
พรรณไม้ดอกแม้โตได้วันละนิด
ยังความงามพาจิตใจให้สดใส
ก่อนเหี่ยวแห้งหมู่แมลงได้ชื่นใจ
ดูดเกสรบินร่อนไปเลี้ยงรวงรัง
อันมนุษย์เกิดมาอยู่คู่กับโลก
มีสุขทุกข์โศกโรคภัยตายแล้วฝัง
ก่อนจะดับลับโลกไปเพราะอนิจจัง
ควรปลูกฝังความดีไว้ให้โลกชม
----------------------------------------
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก