| อนุทิน ... ๖๖๐๖ |
"..."
ฉันไม่ชอบคุยกับ "ความว่างเปล่า"
เพราะ "ความว่างเปล่า"
ทำให้ฉันรู้สึกว่า
ฉันอยู่คนเดียวในโลกนี้
และเหมือนฉันเป็นคนสติไม่ดี
ที่คุยคนเดียวอยู่นานสองนาน
แต่ "ความว่างเปล่า" ก็สอนฉันว่า
"ความไม่มี" คืออะไร
ทุกอย่างกลายเป็นสิ่งสมมติ
ที่เรายึดติดและปรุงแต่งเอง
ดังนั้น ฉันควรอยู่กับมันให้ได้ใช่หรือไม่
"ความว่างเปล่า" สอนฉันแบบนี้
เชียงใหม่ (ยามสอง)
๗ พ.ย.๕๘
อยู่อย่างเต็มใจและมีความสุขด้วยคร้า
สุขในความว่าง …. อย่างสมมติอีกที อิ อิ