อนุทิน 142990

สงบ...สงัด

เดินทางถึงวัด... ค่ำพอดี

กุฏิหลังน้อย... รอคอยการกลับมาอย่างสงบ

ความรู้สึกที่แตกต่าง ระหว่างอยู่ "วัด" กับ "บ้าน"

หลังจากผ่านอาการคิดถึงพัดลมหลายอึดใจ ความมืด ความเงียบ สงบเย็นเริ่มห่มคลุม คลี่คลาย

ไม่มีเสียงมอร์เตอร์ไซค์ ไม่มีเสียง หมู หมา แมว เป็ดไก่ ใครๆโหวกเหวกโวยวาย ไม่มีเสียงลำโพงเพลงแผดประสาทหู

แทบจะได้ยินเสียงลมหายใจ... แน่ๆคือเสียงท้องร้องจ๊อกๆเลย :)

ที่นี่... ไ ม่ วุ่ น ว า ย ห น อ... ส า ธุ... ส า ธุ... ส า ธุ...