อนุทิน 142585
ต้นโมกข์
เขียนเมื่อไพเราะ
เสียงลั่นของแผ่นไม้ ดังเอียดอาด เอี๊ยดอาด
เสียงล้มของทารกหัดเดินในเรือนไม้
ย่อมไพเราะกว่าเสียงหกคะมำ โปก โปก โปก
ของเด็กน้อยสอนเดินในบ้านปูน แน่นอน แน่นอน
เขียน ๑๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๙ ณ บ้านน้อยในซอยลึกความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก