@14230 เป็นกลอนที่จำได้ขึ้นใจมากๆ แต่มาอ่านอนุทินคุณกวินแล้วเพิ่งรู้ว่าที่จำไว้มันเพี้ยน : P
แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์
มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวจนเลี้ยวลด
ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน
อันมนุษย์นี้ที่รักสองสถาน
บิดามารดารักมักเป็นผล
ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้แต่กายตน
เกิดเป็นคนคิดเห็น(จึง)เจรจาฯ
แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ
ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา
รู้สิ่งไร(ใด)ไม่สู้รู้วิชา
รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
ไม่มีความเห็น