วันนี้ปั่นจักรยานไปรษณีย์ญี่ปุ่นไปสอน ความรู้สึกเหมือนบินได้ มันพริ้วลู่ลมเกินกว่าจะบรรยาย ทั้งๆ ที่ปั่นไปตอนเที่ยงๆ แดดจ้าๆ แต่ด้วยความเป็นหน้าฝน แดดจึงไม่เป็นแบบแดดแผดเผาแต่เป็นแดดแบบสดใส
จักรยานโบราณจะออกแบบให้นั่งปั่นหลังตรงได้ดูวิวทิวทัศน์เต็มที่ แต่จะทำความเร็วไม่ได้มาก ส่วนจักรยานยุคใหม่จะออกแบบให้นั่งโน้มตัวไปด้านหน้า ดูวิวได้น้อยกว่าแต่ทำความเร็วได้มากกว่า ดีกันไปคนละแบบ
ปั่นจักรยานไปทำงานไม่มีปัญหา ลมพัดสบายใจไม่มีเหงื่อ แต่พอไปถึงที่จอดเหงื่อจะพรั่งพรูออกมาทันที คราวหน้าต้องพกผ้าเช็ดหน้าไปด้วย ไม่งั้นจะเหมือนพึ่งไปล้างหน้ามา
Wasawat Deemarn
เท่มั๊ก ๆ ครับอาจารย์ ;)…