สิ่งนี้แสดงถึงอะไร? ในสังคมที่แบ่งชั้นตามสิทธิพิเศษ เสียงของชนชายขอบ เช่น พวกกะเหรี่ยง พวกผิวดำ พวก LGBTQ รวมทั้งวัฒนธรรมของพวกเขาด้วย จะถูกหลงลืม หรือค่อยๆปรากฏขึ้นในศิลปะแบบพ็อบ (Popular arts) ขอย้ำไว้ตรงนี้ว่า เรามีนิยามของการจ้องมองแบบผู้ชาย แต่ในขณะเดียวกัน มุมมองแบบผู้หญิง ก็ยังคงเป็นปริศนาลึกลับซับซ้อน และเหมือนไม่มีตัวตนอยู่ เท่าที่ผมสำรวจมานิยามของผู้หญิงยังคงมีลักษณะสากล กล่าวคือ เหมือนกันไปหมดทั้งโลก แต่ถ้าหากเราไปเจอผู้หญิงแต่ละคนแล้ว ลักษณะสากลจะหายไป มีความไม่แน่นอนสูงยิ่ง คำว่า มุมมองแบบผู้หญิงก็เป็นเช่นเดียวกัน ไม่แน่นอน ไม่มีลักษณะสากลใดๆเลย
ไม่มีความเห็น