อนุทิน 142027

15. มรณกรรมของผู้แต่ง (the death of the author) ต่อ

แล้วหน้าที่ของคนอ่านที่มีต่อการเขียนเป็นอย่างไร สำหรับเขาแล้ว “ผู้อ่านก็คือพื้นที่ ที่เต็มไปด้วยการอ้างอิงที่มาจากที่อื่น ซึ่งสร้างการเขียนขึ้นมาในรูปของตัวอักษร โดยที่ผู้อ่านไม่จำเป็นต้องถูกทำให้หายไป ความสามัคคีของตัวบท (text’s unity) ไม่ได้ดำรงอยู่ในความเป็นต้นฉบับ แต่ดำรงอยู่ในจุดหมายปลายทาง (destination) อย่างไรก็ตาม จุดหมายปลายทางนี้จะต้องไม่เป็นส่วนบุคคล (personal): ผู้อ่านที่ไม่มีประวัติศาสตร์, ไม่มีประวัติชีวิต, ไม่มีจิตวิทยา, ผู้อ่านเป็นเพียงแค่ใครบางคน ที่นำร่องรอยทุกชนิดในตัวบทมาไว้ในพื้นที่เดียวกัน” สรุปว่า การเกิดขึ้นของผู้อ่าน จะเข้าแทนที่ การตายของผู้แต่ง

ผมถามว่าทำไมจึงเช่นนั้นไปได้? จะเป็นไปได้ไหม ที่การวิจารณ์จะมีการวิจารณ์ทั้งผู้แต่ง ตัวบท และผู้อ่านได้?