อนุทิน 141901

ความหมายของจิต

การปฏิบัติจิต ในวิถีแห่งความถูกต้อง มิใช่เพื่อให้ได้อะไรมาสักอย่างหนึ่ง

หรือมิใช่เพื่อให้เป็นอะไรสักอย่างหนึ่ง แต่เป็นไปเพื่อปลดปล่อยความหลงผิด

มิใช่สลัดละสิ่งโน้นสิ่งนี้ ในท่ามกลางความมีความเป็น ความลุ่มหลงไปในความยึดมั่นทั้งหลาย

อันความยึดมั่นทั้งหลายนั้น ปรากฏอยู่บนพื้นผิวของความว่างเปล่า เปรียบเช่น คลื่นสมุทร

ที่กระแทกกระทั้นอยู่เหนือพื้นน้ำ โหมกระหน่ำอยู่อย่างนั้น ซ้ำซ้อน ซ้ำซ้อน ระลอกแล้วระลอกเล่า

ซัดสาดเป็นเกลียวขาว ดูเหมือนว่าท้องสมุทรนั้นจะมิหยุดอยู่เสียเลย

แต่ความเป็นจริงแล้ว ส่วนลึกของมหาสมุทรยังสงบนิ่ง เยือกเย็นไม่หวั่นไหว

การปรากฏของเกลียวคลื่นเป็นเพียงพื้นผิว บดบังความสงบนิ่งของท้องมหาสมุทร

ดุจเช่นความนิ่งของจิตเดิมแท้ที่รองรับสภาพความไหวตัวของจิตใจมนุษย์ จิตมันหมกมุ่น

จิตมันซัดส่าย จิตใจมันแสวงหา มันดิ้นรน มันทะยานอยาก มันหลง สารพัดที่จะเป็นไป

แต่มันก็ดิ้นอยู่ในความสงบของจิตเดิมแท้ที่สงบนิ่ง เยือกเย็น ไม่หวั่นไหว มันตั้งมั่นอยู่อย่างนั้น

เพียงเราหยั่งรู้ หยั่งเห็น มันก็สงบ มันก็นิ่ง ทั้งที่หวั่นไหวอยู่นั่นแหละ มันนิ่ง จริงแท้เป็นอย่างนั้น

มันไม่มีรูปร่าง มันไม่มีความหมาย มันไม่มีความไหวตัว มันนิ่ง เป็นธรรมชาติอันสงบ เป็นธรรมดา

มันว่าง ไม่มีสีสัน ไม่มีสูงต่ำ ดำขาว ไม่มีความหวั่นไหวหรือไม่หวั่นไหว นั่นคือจิตเดิมแท้

มันสะอาดอยู่อย่างนั้น มันสว่างอยู่อย่างนั้น มันเป็นอันหนึ่งเดียวกับธรรมชาติทั้งหมดทั้งมวล

มันเป็นหนึ่งเดียวกันหมด ทั้งห้วงจักรวาลหรือสังสารวัฏ

ประภา สันติ