อนุทิน 141871


ต้นโมกข์
เขียนเมื่อ

6. มรณกรรมของผู้แต่ง (the death of the author) ต่อ เมื่อเราบรรยายข้อเท็จจริง ข้อเท็จจริงอันนั้นก็ไม่เหมือนเดิม ผมเข้าใจว่าเพราะคนเราตีความอยู่ตลอดเวลา “ไม่ต้องสนใจเลยว่ามันจะเป็นอย่างนี้มานานแล้ว ทันทีที่ข้อเท็จจริงถูกบรรยาย ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับความจริงก็หดหาย หรือเป็นเพียงสิ่งที่ถูกกระทำ กล่าวได้อีกอย่างหนึ่งว่าเป็นการกระทำของสัญลักษณ์เท่านั้น ความไม่ต่อเนื่องก็บังเกิด เสียงก็หดหายจากความเป็นต้นฉบับ ผู้แต่งก็ถึงกาลมรณะ การเขียนจึงเกิดขึ้น (โปรดสังเกตว่าเมื่อทุกอย่างกลายเป็นสัญลักษณ์ ความเป็นฉบับก็ไม่มี ผู้แต่งก็หายไป เมื่อครบองค์ประกอบทั้ง 3 อย่างแล้ว การเขียน ที่ไม่มีผู้แต่งจึงเกิดขึ้น)



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท