อนุทิน 141548

สงสารน้องหมา...เรื่องเศร้าเช้าวันหยุด

ผู้เขียนพักอยู่บ้านแม่ ช่วงต้นสวน ส่วนน้องชายพักอยู่กลางสวน

ได้รับโทรศัพท์จากน้องชายแต่เช้า ว่าให้ช่วยคั้นน้ำจากใบรางจืดให้หน่อย เจ้าหลังอานโดนยา

ผู้เขียนจะซักต่อ น้องชายบอก "ด่วน" ผู้เขียนจึงรีบไปเด็ดใบรางจืดมาโขลกและคั้นน้ำใส่ขวด

รีบนำไปให้น้องชาย ปรากฎว่าเมื่อไปถึง เจ้าหลังอานนอนแน่นิ่งไปแล้ว

น้องชายบอกว่าเมื่อเช้าเจ้าหลังอานเห่าคนอยู่ในสวนติดกัน (สวนนี้ไม่มีคนเฝ้า คนคงมาจากที่อื่น และจงใจวางยาตรงๆตัว)

และวิ่งออกไป สักพักก็วิ่งกลับมาหา เหมือนจะขอความช่วยเหลือ ด้วยอาการที่ถูกวางยามา

...เจ้าหลังอานเป็นสุนัขแสนรู้ คอยวิ่งตรวจตราในสวน ผู้เขียนนำมาจากที่ทำงานเลี้ยงไว้ตั้งแต่เล็กๆแล้ว จนตอนนี้เริ่มแก่

ชรา ร่างกายจึงไม่มีแรงต้านทานยา และยาคงจะเป็นยาที่แรงมาก

ขอให้เขาไปสู่ที่ชอบๆ

อาทิตย์ ๑๒ กรกฎาคม ๒๕๕๘

[ธิ]

ใจร้ายน้อ … คนทำ ไม่เห็นคุณค่าหนึ่งชีวิต