๑๗/๐๖/๒๕๕๘
อนุทิน ๒๓๗.
ไม่ได้เข้ามาเขียนอนุทินและบันทึกเสียนาน...ทำให้มองเห็นพัฒนาการของโกทูโนว์ที่พัฒนาไปเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่อง...
คนเราก็คงต้องพัฒนากาย วาจา ใจ ไปเรื่อยๆ เหมือนกัน...แม้บางครั้งตนเองก็อดที่จะ "หมั่นไส้" ใครบางคน...แทบจะทนไม่ได้อยู่แล้ว
...
ปลงค่ะ “พี่หนาน” รู้เพียงว่า…มันเป็นเช่นนั้นเอง…คริ ๆ ๆ
ตถตา หรือ อตัมมยตา ใช่ไหมครับ อาจารย์ จริงด้วยน้ออ…อิอิอิ..