อนุทิน 14103

1-6 ประเทศในฝัน @189547  โดย  คนไม่มีราก

ภาพ "คนตกปลาในวันวารแห่งหิมะ" แรกเห็นผู้ชายสวมเสื้อฟาง สวมงอบ แบกคันเบ็ด ก็คิดว่าเป็นหน้าฝน เพราะหน้าฝนเป็นช่วงที่ปลาชุกชุมเหมาะแก่การตกปลา แต่พอทราบว่าชื่อภาพ "คนตกปลาในวันวารแห่งหิมะ" ก็เริ่มสังเกตเห็นหิมะตก คลุมต้นไม้ ไบไม้ และมีหิมะโรยคลุมอยู่ที่เสื้อฟางด้วย (หรืออาจจะเป็นเสื้อที่ทอจากต้นปอก็ได้) การตกปลาหน้าหนาวต้องใช้ความพยามมากกว่า หน้าฝน และคงมิได้ตกปลาเพื่อความ หฤหรรษ์ หรือเพื่อผ่อนคลายความเครียดอย่างแน่นอน แท้จริงคือการหาเลี้ยงชีพ คนตกปลาหาเลี้ยงชีพก็เพื่อนำมาเป็นอาหาร (ในวิถีชีวิตที่พอเพียง) การประกอบ สัมมาอาชีวะ บางครั้งก็ต้องทนกับวิกฤตการณ์ทางธรรมชาติ เช่นอดทนกับความหนาวเหน็บยามออกไปนั่งตกปลาที่ริมตลิ่ง บางแห่งผิวน้ำอาจกลายเป็นน้ำแข็งทำให้ยากแก่การตกปลาอีกด้วย ภาพวาดเก่า นี้ สะท้อนวิถีชีวิตของคนจีนในอดีตที่ยังคงพึ่งพิงอิงอาศัยและอยู่ร่วมกับธรรมชาติ ในยุคปัจจุบัน มนุษย์ห่างเหินธรรมชาติ ต่างตกแต่งเสื้อผ้าอาภรณ์ราคาแพง สวมเพชรนิลจินดา และทอง (และเลิกสวมเสื้อฟางแล้ว) คนในภาพวาดโบราณ ถือคันเบ็ด ใช้เป็นเครื่องมือทำมาหากิน แต่มนุษย์ในยุคปัจจุบัน  ถือไม้เรียว ถือตำรา ถือเข็มฉีดยา ถือพิมพ์เขียว ถือบาตร (ในปัจจุบันหากมีคนถือคันเบ็ด ก็มิใช่เพื่อหาเลี้ยงชีพ แต่ถือเพื่อ หาความสนุกหฤหรรษ์จากกิจกรรมการตกปลาซะเป็นส่วนใหญ่)  คนในภาพวาดโบราณเดินด้วยสองเท้าบนท้องถนน  แต่มนุษย์ในยุคปัจจุบัน มิมุ่งหวังที่จะเดินด้วยสองเท้า ต่างขวนขวายซื้อหายวดยานพาหนะที่มีราคาแพง มีความเร็วสูง แต่น่าอนาถก็ตรงที่ ยวดยานพาหนะที่มีราคาแพง มีความเร็วสูง สามารถขยับเขยื้อนไปได้ที่ละนิด ที่ละนิด (เพราะสภาพการจราจรที่ติดขัด) ในภาพวาดโบราณ คนตกปลาต้องการปลาเพื่อเป็นอาหาร แต่มนุษย์ในยุคปัจจุบัน ถือเครื่องมือทำมาหากิน ออกไปหากระดาษ (เงิน) แล้วนำเงินไปแลกของกินอีกทีหนึ่ง ทว่าสิ่งที่มนุษย์ในปัจจุบัน กับมนุษย์ในภาพวาดในอดีต เหมือนกัน ก็คือ มนุษย์ในปัจจุบันยังคงมีความหนาวเหน็บภายในจิตใจ โดดเดี่ยว ว้าเหว่ เอกากาย อยู่นั่นเอง   ฮาๆเอิ๊กๆ