เราคงเป็นดั่งเรือน้อยลำนึง
ในทะเลแห่งชีวิตกว้างใหญ่
ฟ้าคลื่นลมซัดมาก็หวั่นไหว
ในใจมีแต่จุดหมายคือฝั่ง
มันจะไกลสักเพียงไหนต้องไป
แม้ว่าในหัวใจ..ไม่มีใครเลย..
แม้จะเป็นแค่เรือลำหนึ่ง ก็ขอเป็นเรือกางใบฝ่าคลื่นต้านแรงลมและมรสุม ที่มุ่งมั่นไปสู่จุดมุ่งหมายอย่าง สง่างาม......แต่จะไม่ยอมเป็นเรือที่จอดทอดสมอแน่นิงอยู่ริมฝัง...
ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก