๘/๒/๒๕๕๘
อนุทิน ๒๒๗.
เมื่อวาน ๗/๒/๒๕๕๘ เป็น "วันเสีย" คือวันเผาศพที่เรียกขานกันแบบทางภาคเหนือ เรียกกันอีกอย่างว่า "เสียศพ" เป็นวันเสียศพญาติคนหนึ่งที่บ้านน้ำอ่าง วัดศีรษะอาด ชือว่า "อาวหนานเชิด เรืองประพัฒน์" เป็นน้องชายต่างมารดาของคุณพ่อของผม สกุลเดียวกันกับผม ของผมมาเพี้ยนที่อำเภอฯไปนิดหนึ่ง...
เขาเป็นอัมพาตอยู่ถึง ๕ ปี เนื่องจากถูกรถชนด้านหลังจนไม่สามารถทำอะไรได้...
คนเรามีอายุไม่ถึง ๑๐๐ ปี ไม่นานก็ต้องตายทุกคน เมื่อยังมีชีวิตอยู่อย่าลำพอง(เขมรว่า กระออง) อวดตน ถือตนกันให้มาก อีกไม่นานก็พากันตายหมดแหละ มาแข่งขันกันทำความดี น่าจะเข้าท่ากว่า...
เตือนตนเองเอาไว้ตรงนี้...จะได้ไม่กระออง
แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช
เห็นด้วยค่ะ คนเราขณะยังอยู่ร่วมกัน ทำดีต่อกันดีกว่าค่ะ