...คนไข้เบาหวานและความดันมารอเพียบตั้งแต่เช้า...อากาศเย็นสบายจึงลื่นไหลลั้นลา...บ่ายได้คีย์งาน ตรงนี้แหละแอบเซ็งเล็กน้อย...เตรียมงานศูนย์อนามัยเขตจะมาติดตามงานคนไทยไร้พุง (แอบเปลี่ยนว่า "ไว้พุง")
...ช่วงเย็นเลยเกือบค่อนคืน อ่านงานวิทยาพิพนธ์หมดเล่มบ้าง บางบทบ้าง พัฒนาเครื่องมือ และวิเคราะห์ข้อมูลให้นักศึกษา ป.โท และเอก 4 ท่าน เรื่องน่าสนใจ มะเร็งเต้านม, แรงงานขับรถบรรทุกอ้อย, แม่วัยรุ่น, เด็กออทิสติก, นักศึกษาถูกรีเฟอร์มาจากหลายทิศทาง งานอีเวนท์ชุกอย่างนี้ ต้องเก็บตังค์แล้ว เผื่อเก็บเงินซื้อเปียโนให้ทิมดาบ (ล้อเล่น ครูสอนมาดีครับ)
...งานที่มีความสุขก่อนนอน คือ ร่างเขียนตำราให้ครูของผม ท่านยังไม่ได้ รศ. เลย เกือบจะเกษียณแล้ว ไม่ยอมทำผลงาน สอนตั้งแต่เช้าจนค่ำ (ตามนักศึกษาอยู่นั้นแหละ...แต่ก่อนครูก็ตามผมเช่นกัน) พวกเรา, ผม รุ่นพี่ รุ่นน้อง, มือปืนรับจ้าง จึงรวบรวมผลงานให้ครู ต้องเสร็จภายใน ก.พ.
...ช่วงนี้ จึงยุ่งหน่อย ทำงานราชการเต็มเวลา นอกเวลาสู้เพื่อครู...ลงภาคสนาม และมาเขียน ผมรับในส่วนเขียนแรงงานไทยไปสวีเดนเก็บแบร์เบอร์รี่, ไปญี่ปุ่นทำเส้นราเม้ง, ไปสวิตส์เก็บองุ่น และไปเกาหลีเลี้ยงไก่ปลูกผัก...
ร่ายมายาววว...งงตัวเองว่า เขียนอนุทินยาวจัง แต่คิดถึงเลยเขียนก่อนนนอน ราตรีสวัสดิ์ครับ
(พุธ 21 มกราคม 2558)
ไม่มีความเห็น