วันนี้ขึ้นเครื่องจากขอนแก่นสองทุ่มครึ่งถึงดอนเมืองน่าจะประมาณสามทุ่มครึ่ง...กะว่าเข้าที่พักนอนเลย...
ฝนตั้งเค้าดูท่าจะตกหนัก... กะว่าจะออกไปวิ่งคงต้องงดก่อน ฟ้าร้องมืดครึ้ม
- ขอบพระคุณพี่นิดและน้องโย๋สำหรับความห่วงใย... ทุกอย่างเป็นเพียงสิ่งมากระทบแต่ใจเราไม่กระเพื่อม มันก็เท่านั้นเอง...
- เรารู้เรา.. เราเพียรรู้เรา... นี่เป็นหน้าที่พึงตระหนัก สิ่งภายนอกเป็นเพียงโลกธรรมแปดที่ผ่านมาตามวงจรของการดำเนินชีวิตเท่านั้นเอง
- โทรหาแม่แล้ว...อารมณ์ดีดั่งเดิม แล้วลูกสาวคนนี้จะรีบกลับนะคะ