บันทึกอนุทินครั้งที่ สอง วันที่ สาม สิงหาคม พุทธศักราช สองพันห้าร้อยห้าสิบเจ็ด
ได้ทรายถึงความแตกต่างของหลักสูตาการศึกษาขั้นพื้นฐานของประเทศต่างๆในภูมิภาคอาเซียนและมีประเทศจีนเสริมเข้ามาด้วย ซึ่งประเทศที่ได้มาให้ความคิดเห็นมีประเทศดังต่อไปนี้
ฟิลิปปินส์
เวียดนาม
สิงค์โปร เป็นต้น
ความรู้ที่ได้จากหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานของประเทศเวียดนาม คือ เวลาในการเรียนของประเทศเวียดนามนั้นจะใช้เวลาในการเรียนในแต่ละวันน้อยกว่าประเทศไทยอย่างมาก การแบ่งชั้นเรียนจะแบ่งตามความสามารถ
ความรุ้ที่ได้จากหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานของประเทศสิงค์โปร คือ จะให้ความสำคัญต่อการศึกษามาก ซึ่งการเรียนในระดับขั้นก่อนอนุบาลและระดับอนุบาล จะไม่บังคับเรียน ซึ่งอนุบาลจะเลือกเรียนในเวลาเช้า หรือบ่ายตามสะดวกของผุ้ปกครอง
ความคิดเห็นของข้าพเจ้า คิดว่าการศึกษาขั้นพื้นฐานถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในเรื่องของการศึกษาซึ่งในแต่ละประเทศนั้นมีความคิดเห็นและจัดทำหลักสูตรแตกต่างกันออกไป แต่ท้ายที่สุดแล้วก็มุ่งหวังให้นักเรียนได้รับความรู้ได้อย่างเต็มศักยภาพ
การนำความรู้ไปใช้
ข้าพเจ้าสามารถนำความรู้ที่ได้ไปปรับใช้ในการพัฒนาทางด้านของการสอนในประเทศฟิลิปปินส์มาช่วยในเรื่องของการอ่านภาษาพื้นเมือง แต่ในประเทศไทย คือ ภาษาไทย ให้นักเรียนสามารถอ่านออกเขียนได้ และการเรียนรู้ภาษาอังกฤษให้นักรเียนสามารถอ่านได้และมีเจตคติที่ดีต่อการเรียน
บรรยากาศในขั้นเรียน
เนื่องจากเป็นการฟังสัมนาในหอประชุมทำให้อาจมีเสียงคนคุยกัน และทำให้บุคคลที่เข้าใจ และตั้งใจฟังอาจไม่ใส่ในการฟังครั้งนี้หรือเรียกได้ว่า บรรยากาศในการเรียนรุูนั้นมีอุปสรรคต่อการรับการเรียนรู้
ไม่มีความเห็น