อนุทิน 136582
พระจาตุรงค์ อาจารสุโภ
เขียนเมื่อหลักการกับหลักปฏิบัติเขาว่ากันว่านะ...ต้องไปด้วยกัน...?..ถ้ามีแต่หลักการขาดการปฏิบัติก็ล้มเหลว..หรือที่เขาเรียกกันว่า "ท่าดีทีเหลว"..แต่ก็ยังดีที่มีท่าไว้บ้าง..ยิ่งท่ายากๆ ด้วยยิ่งดี...
แต่อย่างไร อะไรจะพิสูจน์ได้ว่า หลักการนั้นดีคือได้ประโยชน์มากน้อยเพียงใด อาจต้องนำมาปฎิบัติ..ไม่เพียงการปฎิบัติทางความคิด(logic)
แต่ดูเหมือนว่า หลักการกับการปฎิบัติเป็นเหตุปัจจัยเกื้อหนุนกัน ภาษาพระอาจเรียกได้ว่า เป็นอัญญมัญญปัจจัย...?
ความเห็น (1)
ขอบพระคุณค่ะ
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก