อนุทิน 135697

31 พ.ค.57

ขณะนี้ ดิฉันกำลังวิเคราะห์ข้อมูลด้วย Excel อย่างเพลิดเพลิน พลันหันไปเห็นลูกสาวที่คลอเคลียอยู่ใกล้ๆ ก็คิดขึ้นมาได้ว่าทำไมเราไม่ถ่ายทอดทักษะการวิเคราะห์เหล่านี้ให้เธอล่ะ! ไม่ได้การ เรียกเธอเข้ามาดู ค่อยๆ สอน .. ตั้งคำถามแล้วให้ลูกหาคำตอบด้วยวิธีการที่เธอถนัด แล้วค่อยแสดงวิธีอื่นให้เธอดู สอนด้วยว่าแต่ละวิธีมีจุดเด่น-จุดด้อยต่างกันอย่างไร สอนไปสอนมาเริ่มปวดท้อง ขอแม่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ 

ครู่เดียว กลับมา โอ้โฮ! ทำไมสูตร Excel มันถึงพันกันนัวเนีย

ขณะที่เธอบ่นพึมพำว่า "คอมพิวเตอร์นี่มันฉลาดนะ ผิดมันก็รู้" ดิฉันต้องปรับแนวคิดลูกเสียใหมว่า

"ลูกเอ๋ย คอมพิวเตอร์น่ะโง่ที่สุด แต่มันก็ซื่อสัตย์ที่สุด" มันทำตามคำสั่งเท่านั้นละ คิดเองไม่ได้ ยืดหยุ่นไม่ได้ เปรียบเทียบกับคำสั่ง Excel แค่ตัวคอมมา (,) หายไปตัวเดียวมันก็ไม่ทำงานแล้ว เห็นไหมว่ามันโง่ขนาดไหน

ดิฉันยกตัวอย่างการทำงานประกอบว่า ผู้ป่วยที่มารับบริการจะมีป้ายชื่อสวยๆ แขวนคอให้ พิมพ์ชื่อสกุลด้วยคอมพิวเตอร์อย่างดีบนกระดาษสีแยกชายหญิง วันหนึ่ง เจ้าหน้าที่ก็อยากทำเรื่องง่ายให้ง่ายมากขึ้นด้วยการแอบเขียนชื่อด้วยลายมือตนเอง ดิฉันเห็นก็ปรามแรงๆว่า "พี่ว่าตัวเขียนสีดำไม่น่าดู มันเหมือนป้ายปักหลุมศพมากกว่านะ ไปเปลี่ยนซะ" เขาให้เหตุผลว่า "ก็สีดำเหมือนกัน" พร้อมกับยกป้ายชื่อทั้งสองแบบให้ดู หลายคนเริ่มอมยิ้มกับรายการโชว์ที่กำลังจะเริ่มขึ้น

"ดูลายมือเธอเสียก่อนว่ามันเหมือนอะไร"  ฮา.. ทุกคนหัวเราะขึ้นพร้อมกัน ก็มันเหมือน 'ผีหัวขาด' เหมือนคนพูดนั่นละ! 

เห็นหรือยังว่าใครฉลาดกว่ากัน คนของแม่ฉลาดกว่าเยอะ เสียแต่ไม่ซื่อสัตย์เท่านั้นละ ฮา..