อนุทิน 135694

๓๑/๐๕/๒๕๕๗

อนุทิน ๑๖๑.

ความหนักแน่นแห่งจิตในการกระทำความดี บางครั้งก็ให้อ่อนไหวไปกับเหตุการณ์สถานการณ์ต่าง ๆ ได้ง่าย ๆ เหมือนกัน หากว่าจิตของเราหลงไปกับ "ความโลภ" เพียงเล็กน้อย เช่น เมื่อวานนี้มีแม่ ๆ ของลูกหลายท่าน มาหาและพยายามอ้อนวอน ไม่สิ น่าจะขอความเห็นใจว่า "หนานออกบิลหื้อพ่องเบาะได้ก่า?" ผมถาม "เอาไปฮยะหยัง?" เธอตอบ "เอาไปหื้อครูโรงเรียนอี่หน้อย" "ต้องก๋ารเต้าฮือ?" "ร้อยเก้าสิบห้าบาท"  เธอพูดต่อ "มันขาดเหลืออะหยังมันกะมาซื้อหนี้หมดหลุ ออกหื้อมันพ่องเต๊อะ" ผมพูด "ผมเบาะอยากจะหื้อมีกรณีตั๋วอย่าง คนนี่ได้คนนั้นกะจะเอามาอ้างอย่างเดวกั๋นแถมเหมาะ" เธอว่า "บ่อจิได้บอกไผแหมะใดเหลาะ" ผมนิ่งคิดอยู่นานเหมือนกัน ตัดสินใจไปเพราะเห็นว่าเป็นลูกค้าประจำ ไม่ใช่เพราะความโลภหรอก แต่เห็นใจว่า "เราไม่มีลูก หากเรามีลูก อาจจะมีปัญหาด้านการเงินยิ่งกว่าเขาเสียอีกก็ได้  ๑๙๕ จึงมีค่ามิใช่น้อย...ด้วยความเห็นใจ จึงลุแก่ใจของตัวเองออกบิลให้เขาไปจนได้" ...เฮ้ออ

[prayat duangmala]

เป็นทุกที่ครับ..แต่เขาซื้ออย่างอื่นมากกว่าครับ..จึงไม่ได้บิลเงินสด..เอาเถอะเขาเป็นหลักฐานว่าได้ของจริงๆ