อนุทิน 135552


แผ่นดิน
เขียนเมื่อ

สาบานได้เลยครับ - อารมณ์ตอนนี้คือแบกเป้, หรือไม่ก็ขับรถขึ้นภูสูง พร้อมกล้อง,หนังสือ,เครื่องคอมฉบับพกพาซักเครื่อง...


และกลับมาพร้อมต้นฉบับความเรียงกึ่งสารคดีขนาดสั้นในชื่อ "เธออยู่ที่นั่น ฉันอยู่ที่นี่" ...

แน่นอนครับ-การมีความฝัน มันช่วยให้ชีวิตดูหนุ่มขึ้น และความหนุ่มที่ว่านั้นจะทรงพลังก็ต่อเมื่อเราได้แสดงความเคารพต่อความฝันผ่านการลงมือทำ

ผมมีสิทธิ์ฝัน ใครๆ ก็มีสิทธิ์คิดฝัน และทุกคนก็ชอบธรรมที่จะทำความฝันให้เป็นจริง- มาตรฐานแห่งฝันมันไม่มีมาตรวัดที่ชัดเจนตายตัวหรอก ความสุขของคนต้นฝันนั่นแหละคือมาตรวัดที่สำคัญที่สุด

ครับ-ผมกำลังดูแลความฝันของผมอย่างละมุมละม่อม
ใครๆ อาจยังไม่ต้องเข้ามาดูแลมันร่วมกับผมหรอกนะครับ เพียงแค่ขอให้ผมมีพื้นที่บ่มเพาะและบ่มเลี้ยงมันซักระยะก็พอ ไว้พร้อมเมื่อไหร่ เราๆ ค่อยมาดูแลความฝันที่ว่านั้นร่วมกัน

ใช่ครับ- ตอนนี้เอาเป็นว่า "เธออยู่ที่นั่น-ฉันอยู่ที่นี่..." ไปพรางๆ



ความเห็น (5)

ไม่เจอกันนานแล้ว เพราะเธออยู่นั่น ฉันอยู่นี่ เลยเจอกันเฉพาะที่โกทูโน

ความฝันช่วยหล่อเลี้ยงชีวิตให้มีความหวัง

เธออยู่ที่นั่น ฉันอยู่ที่นี่ … อยู่ที่ตรงนี้ อยู่ที่ตรงนั้น … อยู่ที่ความจริง อยู่ที่ความฝัน … อยู่ที่ตรงนั่น อยู่ที่ตรงนี้ ;)…

เธออยู่ที่นั่น ฉันอยู่ที่นี่ เลยเห็นแต่เงา อ วัต แต่ยังดี เพราะได้อ่านอนุทินอาจารย์ทุกวัน

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท