อนุทิน 134948
วราภรณ์
เขียนเมื่อ-
วันนี้ฉันได้คุยกับญาติธรรมทางโทรศัพท์เธออายุเจ็ดสิบสองปีแต่จิตใจเหมือนสาววัยยี่สิบ
มุ่งมั่นขยันทำงาน ที่บ้านทำเป็นศูนย์เรียนรู้ชุมชน - เธอเปิดบ้านให้เด็ก ๆ ได้เรียนรู้ ให้ทั้งความรู้ ความคิด อาหารกาย อาหารใจ และคิดบวกเสมอ
"เวลาเราทำงานเราต้องไม่คิดว่ามันเหนื่อย เราต้องสนุกกับการทำ
เวลาไปถากหญ้าถ้าหนามมันตำมือเรา เราก็ร้องเพลง
"เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันไย ฉันทำอะไรให้เธอเคืองขุ่น ไม่ต้องไปโกรธ เดี๋ยวมันก็หาย" - "มีเงินไม่เคยคิดไปต่างประเทศ บ้านเมือง ห้างสรรพสินค้าเขาก็เหมือนเรา
เสียดายเงิน นำเงินมาทำประโยชน์ ทำโน่น ทำนี่เพื่อส่วนรวมดีกว่า..." - คนคิดบวกคนอยู่ใกล้พลอยมีความสุข มันเป็นอย่างนี้เอง
ธรรมทิพย์
๒๑ เมษายน ๒๕๕๗
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก