อนุทิน 134163
Wasawat Deemarn
เขียนเมื่อ| อนุทิน ... ๕๕๑๒ |
"..."
"... หลังจากวันนั้นเมื่อกลับบ้าน ผมไปกราบพ่อ แล้วเอาเท้าที่เหยียบดิน เหยียบโคลน เท้าแตก ๆ ของพ่อ เหยียบลงบนสิ่งที่สูงที่สุดของตัวผม ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ผมทำแบบนี้ และทำด้วยใจ ทำด้วยความคิดที่ดี และมีต่อ ๆ ไป ก็จะทำแบบนี้ และมากกว่านี้ ..."
บางทีก็ไม่คิดว่า กระบวนการสอนของผมจะสอนเด็กให้คิดแบบนี้ได้เหมือนกัน
แต่มันน่าภูมิใจเหลือเกินครับ ... แค่ ๔ เดือนเท่านั้น
ความเห็น (4)
ชื่นชมครับกับลูกกตัญญูมีแต่ความเจริญก้าวหน้ายิ่งขึ้นตลอดไป
ใช่ครับ คุณครู ;)…
ซาบซึ้งมากๆค่ะอาจารย์
ขอบคุณมากครับ ท่านอาจารย์พจนา ;)...
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก