อนุทิน 133952

ME

ชื่อ นางสาวธัญญพร นามสกุล สมถวิล ซื่อเล่น บีม เชื่อชาติ ไทย สัญชาติ ไทย ศาสนา พุทธ สถานะภาพ โสด วันเกิด วันจันทร์ ที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2537 อายุ 18 ปี ข้าพเจ้าเป็นบุตรคนเดียว กำลังศึกษาอยู่ที่มหาลัยราชภัฏภูเก็ต รหัสนักศึกษา 5620052114 จบการประถมศึกษา ที่โรงเรียนกิ่งเพชร มัธยมศึกษาจบจากโรงเรียน ศรีอยุธยา ในพระอุปถัมภ์ จบ ปวช. จาก วิทยาลัยดุสิตพณิชยการ ตอนเด็กฝันว่า อยากเป็นนางพยาบาล แต่ดันเป็นคนกลัวเลือด กลัวผีเป็นที่หนึ่ง เลยไม่กล้าที่จะเรียน แต่พอไปๆมาก็อยากมาเรียนนิเทศศาสตร์ซะงั้น เพราะชอบด้านสื่อทางนี้ เป็นคนชอบร้องเพลงมาก แต่เสียงไม่ดี(555+) เมื่อก่อนตอนเป็นเด็กเคยเป็นดีเจ จัดเพลงลูกทุ่งกับลุงที่ต่างจังหวัด สนุกมาก แต่เราไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ชื่อว่า ดีเจกุหลาบ (555+)

     ความฝันของหนูจริงๆ หนูอยากเป็นนักร้องมากในชีวิต แต่หนูเป็นคนที่ไม่กล้าแสดงออก เป็นคนขี้อายมาก พ่อกับแม่เคยพูดว่า คนเราต้องเป็นคนที่กล้าแสดงออก จากนั้นมาก็กล้าแสดงออกนิดนึง ( อิอิ ) อีกอย่างหนึ่งที่เป็นสิ่งที่หนูชอบมากที่สุดตั้งแต่หนูยังเด็กคือ การเป็นนางรำของโรงเรียนหนูชอบมากกับเรื่องกิจกรรมโรงเรียนมันทำให้หนูมีความสุขกับสิ่งที่หนูได้ทำไม่ว่าจะรำหรือการแสดงละครจะเป็นตัวประกอบหรือต้นไม้ หรือ อะไรก็ช่างหนูขอให้ได้ทำกิจกรรมโรงเรียนก็พอ ( 555+ )และอีกอย่างที่ขาดไม่ได้เลยคือ การประกวดนางนพมาส แม่หนูจับหนูประกวดตั้งแต่ ป.4 ยัน ป.6 เขามีงานประกวดที่ไหน แม่จะพาหนูไปทุกที่ แต่ก็ไม่เคยได้รางวัลมาสักที ( 555+ ) จนหนูจะจบ ป.6 เขามีการเลี้ยงอำลาที่โรงเรียน เขาจัดงานประกวด ธิดาโรงเรียน หนูก็ไม่พลาดค่ะ แถมยังได้ตำแหน่งมาด้วย ได้ที่ 1 ตอนนั้นดีใจมาก เพราะเป็นครั้งแรกที่หนูได้ตำแหน่ง จากที่หนูไปประกวดมาหลายๆที่ ไม่เคยได้สักครั้ง เพราะกับบ้านมา หนูตั้งหน้าตั้งตาเปิดของรางวัลที่ได้มา มันเป็นของขวัญที่หนูตั้งแต่ปัจจุบันนี้หนูยังจำได้ดี สิ่งนั้นก็คือ หม้อหุงข้าว ความคิดหนูตอนนั้นก็คือ เป็นถึงธิดาโรงเรียน แต่รางวัลที่ได้นั้น คือหม้อหุงข้าว มันเป็นอะไรที่หนูอายมาก หนูคิดว่าจะได้สัก 500 บาทก็ยังดี หรือ สิ่งของเล็กๆน้อยๆ แต่ดันได้หม้อหุงข้าว พ่อแม่หนูก็ขำกันใหญ่ ล้อหนูมาตลอดว่า นางงามหม้อหุงข้าว จนถึงปัจจุบันนี้

พอลองกับไปคิดถึงเรื่องราวเด็กๆของหนูนั้น หนูมีความสุขมาก ได้ทำโน้น ทำนี้ แต่พอโตมาหนูเริ่มที่จะคิดได้ว่า สิ่งไหนที่เราต้องทำสิ่งไหนที่เราควรละเว้นบ้าง เราควรตั้งใจเรียนให้จบตามที่พ่อแม่ตั้งไว้ บางครั้งหนูอาจจะท้อบ้าง เหนื่อยบ้าง กับการเรียน แต่หนูก็ไม่เคยที่จะถอยหลังกับ หรือ คิดที่จะเลิกเรียน เพราะหนูมาไกลถึงขนาดนี้แล้ว อีกไม่กี่ปี หนูก็จะทำฝันของพ่อแม่และหนูได้สำเร็จ อนาคตที่ดีที่สุดของหนูไม่ใช่การที่ได้รับใบปริญญาเพียงแค่ 1 ใบ แต่อนาคตของหนูจะสำเร็จได้ด้วยดีนั้น คือการที่หนูได้เลี้ยงพ่อแม่ ไม่ให้ลำบาก นั้นคืออนาคตที่สำเร็จของหนู และมันคือสิ่งที่หนูภาคภูมิใจที่สุดในชีวิตค่ะ