อนุทิน 133480

"วันนี้"..กับ..เรื่องบางเรื่องที่เคยได้ยินและ..ถูกลืมไป...เช่นเรื่อง..ของ..คนชื่อ..มะกะโท...ป้าวิ..ไปค้นๆๆถาม  "ป๋ากู๋"..เลยได้ความว่า..ตะแกเป็นคน..มอญ..อาชีพเป็นผู้ช่วย..ควาญช้าง..เป็นคนขยันขันแข็งหมั่นเพียร..เมื่อเก็บเบี้ยได้..ต่อหน้า..ผู้ครอง..แผ่นดิน..ก็มิได้..ถือว่าเป็นของตน..ได้ถวาย..คืน...(แต่ก็ได้..รับอนุญาติให้เก็บเอาไว้ได้..)...ตนจึงนำ..เบี้ยนั้นไป..ซื้อ..เมล็ดผัก..ใน.ตลาด..ซึ่งแม่ค้าก็ไม่รู้ว่าจะ..ขายให้ได้อย่างไร..กับเบี้ย..ที่มีค่า..น้อยนิด..นั้น....."มะกะโท"...จึงใช้ปลายนิ้วจิ้มน้ำลายในปาก..ตน..และ..จิ้มไปที่เมล็ดผัก..ที่ติด..นิ้วมือขึ้นมา..แลบอก..แม่ค้าผักว่า.."ขอแค่นี้..เอง"..จะได้ไหม...(แม่ค้า..ผัก..ก็ยินยอม  ไปตามนั้น)....มะกะโท..ได้ปลูกผัก..จากเมล็ดพันธุ์ที่ได้มาเพียงปลายนิ้วมานั้น....จนงอกงามออกดอกออกผล..เป็นแปลงใหญ่ในเวลาต่อมา..เขาได้นำ..ผลิตผลไปถวาย..ต่อเจ้าผู้ครองนคร...ที่ให้เบี้ยนั้นมา...และด้วยความซื่อสัตย์ที่มีเป็นทุน..และความขยันหมั่นเพียร..นั้นเป็นสาเหตุ..และส่งผลให้มะกะโท..มีตำแหน่งหน้าที่..ไปจนถึงระดับ..เจ้าผู้ครองนคร..ในเวลาต่อมา.....

สมัยเป็นหนึ่งในอดีต..มะกะโท..มักจะถูกเล่า..ให้เป็นตัวอย่าง..ของ..ความดี..ที่..เกิด..จาก..ความซื่อสัตย์และขยันหมั่นเพียร  ..ให้เป็นอุทาหรณ์..สอนเด็กสมัยนั้น

และ..อีกเรื่องหนึ่ง..ก็อาจจะถูกลืมไป..เช่นกัน...คน..ชื่อ..ศรี.ธน ชัย..อีตาคนนี้..จำได้ว่า..เป็นคนที่เขาเรียกว่า..ฉลาดแกมโกง...เพราะตะแก..สามารถครอบครองที่ดิน..แค่แมวดิ้นตาย..ได้เป็นผล..สำเร็จ...และทำความเดือดร้อนแก่ชาวประชาไปทั่ว...ใน.....ครานั้น

(จริงๆก็..จำได้แค่...ว่า....คนคนนี้.......คิดได้..อย่างไร...ที่สามารถ..ทำความเดือด..ร้อนให้แก่..ชาวบ้านได้..กับคำว่า.แค่.."แมวดิ้นตาย."...และ..ชาวประชา..ก็ต้องยอมรับ..กับบทบัญญัติที่ให้ไว้..แม้จะเดือดร้อนก็ตาม....

มาลองฉุกคิด..ว่าเรื่องราว..ที่..สมัยนี้..ลืมไปแล้ว..กับเรื่องเล่าประเภทนี้....."ความโกงและกลโกง"และ.."ความซื่อสัตย์สุจริต"ระหว่าง

มะกะโทและศรีธนชัย......