๒๕/๐๑/๒๕๕๗
อนุทิน ๑๒๓.
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ : “มิชอบธรรม”
บรรดารฐานี้ ปิตุพี่ริสร้างสรรค์
กายาสมองอัน ตะละคนกมลมาน
การงานก็ดีพร้อม มนน้อมสิลาผ่าน
ก่อเกิดวิชาชาญ รุจิรุ่งแนะมุ่งไกล
รัฐพาลมิฟังเสียง วจเพียงจะถามไถ่
หลายล้านระทมไห้ มนหม่นกะยามัว
ผิดถูกอภัยเถิด ผิวะเกิดมโนชั่ว
บดบังสติมัว กรตอบมิชอบธรรม
ตัวแทนกระทำหมด ทุรยศมิหลาบจำ
ผิดมาก็ร้องร่ำ ธุระราษฏร์ประกาศตน
ขอตัวและโอกาส เถอะนะปราชญ์ทิศาหน
หวังเพียงประโยชน์ตน ผิวะพ้นกระบวนมา
ผู้แทนอธิปัตย์ พลอาจมุใฝ่หา
ฮั้วเห็นดุเด่นตา กลพามิถูกทาง
นำพารฐาชาติ จิตมาดลุถากถาง
หวังนำกำจัดทาง ปิยชนยุคลไทย
เดินหน้ามิฟังเสียง รึจะเลี่ยงระรื่นไหล
ตื่นเถิดประชาไทย กรตอบประกอบธรรม
คนโกงกติกา วิริยาทิวาค่ำ
มวลชนฉลาดนำ พลไล่ณไกลทาง.
*เขียนไว้เพื่อเป็นอนุสติให้รู้ว่าครั้งหนึ่งบ้านเมืองเกิดความวุ่นวาย โกลาหนจากความไม่ชอบธรรมของรัฐบาลที่บริหารประเทศที่ขาดฐาน คือ “โลกบาลธรรม”...มีประชาชนเรือนแสนเดินขบวนเพื่อขับไล่รัฐบาล ขณะนี้ยังมิเห็นผลสำเร็จประการใดที่ชัดเจน... ได้แนวคิดการเขียนมาจากอนุทินของ อ.นุ เป็นคำกลอนที่แต่งโดย อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ อีกที...ขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ
ขออนุญาตนะครับอ.นุ…แรงบันดาลใจ เพื่อเป็นแนวทางในการเขียนนะครับ…แต่ไม่ได้จริงจังอะไรมากนัก
ขอขอบคุณสมาชิก ครู อาจารย์ทุกท่านที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจมากครับ