อนุทิน 133411

คนหนึงชี้ขึ้น...บางคนชี้ลง.........แต่เดินเคียงกันได้แฮะ..

 

....

บนสูงหรือด้วยข้าฯจินต์

ล่างต่ำฤาข้าฯ วิมานฝัน

ต่ำสูงหรือเรื่องโจ็กวงพนัน

เรื่องขบขันหรือเล่ห์เพทุบาย.

...

 

คำนบอภิวาทด้วยเศียรเกล้า

องค์พระพุทธวิลัยศรี

องค์มุนินทร์ในไตรตรี

ทศพลญาณวิมานธรรม

...

หลายวันคนึงถึงวันครู

ด้วยเรียนรู้ในวิถี
ด้วยคำครูผู้สอนให้เด่นดี

มีวันนี้คงเพราะครู..ที่สอนไว้

...

ดีชั่วนั้นอยู่ที่ตัวข้าฯ

ศิษย์นำพาเป็นเช่นไรหนอ

วันวานผ่านไปไม่รีรอ

วันเดือนเคลือนคล้อยครูจากลา

...

เราเติบโตใหญ่ในฟ้ากว้าง

เเสนอ้างว้างถูกผิดคนึงหา

ไร้เสียแล้วสิ้นคำเมตตา

ที่ครูเจรจาพาจางคลาย

...

วันนี้แน่หรือว่าเติบใหญ่ในฟ้ากว้าง

ปฐพีไร้สิ้นขอบสินธิ์ขร

ผู้คนหมุนเวียนเที่ยวจร

พบปะมากมายคนในแผ่นดิน

....

 

ความเห็นของคนก็หลากหลาย

ความคิดคล้ายก็คบหา

ความเห็นต่างแปลกต้องมุ่งฆ่า

เฉกเช่นเขามิใช่คน..

 

...
บางครั้งฆ่าคนด้วยลมปาก

บางคราฆ่าด้วยดวงตาเหยียดหมิ่น

บางครั้งกระทำด้วยกายให้บี้บิ้น

หรือดวงมารขาดครู...ที่บ่นคำ..

..
ใครหรือครูหรือครูคือใครในวันนี้

หรือเป็นวันที่ค่าครูเพี้ยนเปลี่ยนวิถี

จากครูเปลี่ยนคำและวิธี..

เป็นอาจารย์ผู้สอนชี้แทนค่าครู..

....

ค่าคำว่าครูต้องแน่นหนัก

ปฐวีมิไหวไม่ร้อนหนาว

เป็นอาจารย์..หรือไม่ต้องร้อนร้าว

ไม่ต้องหนักเเน่นเหมือนค่าคำว่า ครู...ฤา

........

ปราชญ์โบราณเคยสอนสั่ง

สองคนยลเห็นคนเดินผ่านพ้น

หนึ่งเลวทรามและหนึ่งพิสุทธิ์คน

เป็นครูตนได้ทั้งสองครา..

....

 

คนหนึ่งดีเป็นศรีเพื่อน้อมปฏิบัติ

คนหนึ่งเลวขนัดต้องเว้นหนี

ยลสิ่งใดใดในปฐพี

น้อมชั่วดี..ในกมลเป็นของตน ...ฤา

..............

มาวันนี้ครูฤาเป็นเพียงเรือจ้าง

แจ่วนำคนสู่สรวงสวรรค์

หรือค่าของครูชั่วโมงไม่กี่พัน

พอห่างวัน..ก็เลือนลืมไม่ผันตา

..

เมตตาการุณด้วยจิตรัก

บ่มเพาะภูมิปัญญาประจักษ์ขาน

มิใช่ด้วยโฆษณาแล้วเบ่งบาน

กระเซ็นกระซ่าน..หมองทั่วไป..
....

มาวันนี้เกิดคำถามว่า

ครูอาจารย์ผู้สอนกวีศรี

ผิดบอกผิดถนัดดี

ถูกบอกถูก ไม่เปลี่ยนไป...ฤาเช่นไร..

 

.....

ครู อาจารย์..ก็เลือกข้าง

บอกถูกผิดถามถนัดสี

ฝ่ายตรงตนก็บอกว่าเลวทวี

ส่วนตนไซร้..เมตตาปราณีธรรม..

...

วันเด็กผ่าน..ไปวันครูสนุกคลื้นเคลง

เป็นบทเพลงทรงค่าแผ่นดินสยาม..(ฤา)

เด็กงงงงอะไรเป็นอะไรในฟ้าคราม

ครูอาจารย์..หรือไม่งง..อะไรชั่วดี.

...

ไม้บรรทัดเคยวัดว่าถูกผิด

หรือปัจจุบันใช้ได้เพียงคนอื่นเขา

ดีชั่วไม่ใช่ตัวเรา

ความผิดเขาเราต้องคลื้นเคลง..

...

อะไรละหน่อเหว่ย..คือ เกณฑ์กฎ

งามหมดจรดสากลสร้าง

บทกวีศรีแก้วที่ไม่ลาร้าง

ด้วยกฎเกณฑ์..ที่ชัดดี

....
ฯลฯ
..

ถึงอย่างไรขอนึกถึงคุณพระ

ครูผู้สร้างและเสียสละมิ่งขวัญศรี

ครูอาจารย์ดียังมีในปฐพี

ไม่สิ้นชีวีคงเห็นอยู่....หากเหลียวหมอง..

..

ทุกคนล้วนเป็นครู อาจารย์ สร้าง

คนรอบข้างนั้นเป็นมิตรศรี

สิงไรไร ว่าชั่วหรือดี

อยู่ว่าเราผู้เลือก....เจริญตน

""""""""""""""""

 

 

ด้วยเมตตาธรรมค้ำจุนโลกา

 

ปล.วันวารนานเนา...บันทึกไว้..เก่าก่อน..