๑๙/๐๑/๒๕๕๗
อนุทิน ๑๑๘.
ตอนสายมีเด็กหญิงตัวเล็กอายุประมาณ ๗ ขวบ ซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่ชายมาจอดหน้าบ้าน หิ้วถุงมะขามหวานมาเรียกที่หน้าบ้านว่า "เอามะขามหวานไม๊ค้า?" ผมอยู่หลังบ้านรีบเดินมาหน้าบ้าน จำหน้าได้ว่าเธอเป็นลูกสาวของคนใต้ที่มาเช่าบ้านอยู่ถัดไปอีกซอยหนึ่งไม่ไกลนัก ผิวดำๆ เมื่อก่อนนี้เคยหิ้วถุงส้มโอลูกใหญ่ ๆ มาขายให้ครั้งหนึ่งแล้ว ตอนนั้นอุดหนุนส้มโอลูกละ ๑๐ บาท...
ตอนนี้เป็นมะขามหวาน ถามว่า "ขายถุงเท่าไหร่?" เธอตอบ "ยี่สิบบาทค้า" สำเนียงทองแดงแบบใต้ ผมบอก "เอาให้หนึ่งถุงนะ" พร้อมกับควักเงินจ่ายให้แบบไม่ต้องคิดอะไรมาก...เพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าปีนี้ มะขามหวานผลด้านนอกดูดี แต่ด้านในเป็นเชื้อราเยอะ พอแกะกินจริง ๆ ก็จะได้ที่ดีไม่เท่าไหร่แทบทุกสวน...แต่ที่อุดหนุนเพราะเด็กมีความสามารถ รู้จักหาเงิน ใช้เวลาเป็นประโยชน์ และพ่อแม่คงจะสอนมาดี โตมาอาจจะเป็นนักเศรษฐศาสตร์ หรือเศรษฐีนี คนหนึ่งก็ได้...
ดีขนาดนะครับท่าน….ถุงละ ซาวบาท…กะปอซื้อครับ..อิๆ
ขอบคุณสมาชิก ครู อาจารย์ทุกท่านที่ให้กำลังใจมากครับ…ขอบคุณคุณเพชรน้ำหนึ่งโตยตี่ชมครับ