พึ่งตนเอง
หอยทากถามแม่ว่า ทำไมเราต้องแบกเปลือหอยที่แข็งและหนัก
แม่ตอบว่า เพราะว่าร่างกายเราไม่มีโครงกระดูกมาค้ำจุน ได้แต่คลานซ้ำคลานได้ไม่เร็ว ต้องมีเปลือกแข็งมาช่วยป้องกัน
หอยทากถามว่า แล้วดักแด้ก็ไม่มีเปลือก ไม่มีกระดูก คลานก็ไม่เร็ว ทำไม่ไม่ต้องแบกของหนักเช่นเรา
แม่บอกว่าเพราะดักแด้จะกลายเป็นผีเสื้อ แล้วท้องฟ้าก็จะช่วยดูแล
หอยทากถามแม่อีกว่า แล้วไส้เดือนไม่มีกระดูก คลานก็ไม่เร็ว กลายเป็นผีเสื้อก็ไม่ได้
แม่ตอบว่า ไส้เดือนรู้จักที่จะมุดดิน แผ่นดินอันกว้างใหญ่จึงปกป้องเขา
ลูกหอยทากร้องไห้โฮออกมา เราช่างน่าสงสาร ท้องฟ้าไม่ปกป้องเรา แผ่นก็ไม่ดูแลเรา
แม่หอยทากจึงปลอบใจลูกว่า ดังนั้นเราจึงมีเปลือกแข็ง เราไม่ต้องพึ่งพาฟ้ ไม่ต้องพึ่งดิน เราพึ่งตนเอง..ดีที่สุด
ขอบคุณบทเรียนน่ารัก ๆ ของหอยทากค่ะ อาจารย์
ชอบแม่หอยทากสอนลูกจังเลยครับ ขอบคุณคัรบ
ชอบ ๆ นิทานนี้ครับ..ขอเอาไปเล่าต่อนะครับ..