เป้าหมายทำให้วันนี้มีขึ้น
เมื่อสามสิบหกปีที่แล้ว ก่อนเข้าเรียนที่วิทยาลัยครูมหาสารคาม จริงๆแล้วว่าจะเรียนที่ เทคโนไทยเยอรมนขอนแก่น แต่เพราะคุณครูที่รักและหวังดีได้ทำโทษด้วยไม้เรียวเล็กๆ ทำให้เปลี่ยนเป้าหมายจากเทคโนฯเป็นวิทยาลัยครู เพียงคิดว่าอยากจะลงโทษลูกคุณครูที่ลงโทษเรา ด้วยความที่ไม่รู้ถึงความหมายที่ครูทำให้เรา..คุณครูลงโทษเราคุณครูต้องเจ็บปวดใจตนเองมากแค่ไหน วันนั้นเราไม่รู้..แต่เมื่อได้มาเป็นครูรวมอายุราชการแล้ว ก็สามสิบสามปีนี้แล้ว จึงทำให้คิดถึงคุณครูทุกท่านที่คอยพร่ำสอนด้วยความรักในศิษย์ ให้อ่านออกเขียนได้คิดเลขเป็น ท่องสูตร/ท่องอาขยาน สวดมนต์ทุกวันศุกร์ ครูให้ด้วยใจจริงๆ หวังว่าคุณครูที่จากไปก็ขอให้คุณงามความดีของท่านถึงสวรรค์ชั้นฟ้า และคุณครูที่มีชีวิตอยู่ก็ขอให้ท่านมีสุขภาพกายและใจมีความสุขตลอดไป..
จากศิษย์โง่(ไม่เอาถ่าน)
ไม่มีความเห็น