อนุทิน 132513
Wasawat Deemarn
เขียนเมื่อ| อนุทิน ... ๕๔๒๒ |
"มนต์เมืองเหนือ"
ป่าเหนือเมื่อหน้า ดอกไม้บาน
ลมฝนบนฟ้าผ่าน ฟ้ามองดั่งม่าน น้ำ ตา
น้ำ ฝน หล่นจาก ฟากฟ้า
ขังแก่งเหมือนแอ่งน้ำตาไหลตกจากผาแว่วฟัง
ป่าเหนือเมื่อไปได้พบมา เมืองเหนือเมื่อน้ำบ่า
เลาะธารซ่านซ่า เคล้าดัง
น้ำไหลไปหลากมากครั้ง
หมุนวนสายชลเหมือนดังไหลหลั่งเป็นวังน้ำวน
ริมฝั่งวังน้ำค่ำลงคงมี แสงจันทร์
คืนหนึ่ง คืนนั้นพบกันน้องเอย สองคน
เมืองเหนืออนงค์นั้นคงมีมนต์
เป่าหัวใจเสียจน ก่นให้ ใฝ่ฝัน
แอ่วสาวเจ้าวอน อ้อนน้ำคำ
จนสูรย์ลอยคล้อยต่ำสายัณห์เย็นย่ำ ทุก วัน
แล้วไฉน จะให้ลืมนั้น แม้นใครได้ไปเที่ยวพลัน
หลงมั่นในเมืองเหนือเอย
ริมฝั่งวังน้ำค่ำลงคงมี แสงจันทร์
คืนหนึ่ง คืนนั้นพบกันน้องเอย สองคน
เมืองเหนืออนงค์นั้นคงมีมนต์
เป่าหัวใจเสียจน ก่นให้ ใฝ่ฝัน
แอ่วสาวเจ้าวอน อ้อนน้ำคำ
จนสูรย์ลอยคล้อยต่ำสายัณห์เย็นย่ำ ทุก วัน
แล้วไฉน จะให้ลืมนั้น แม้นใครได้ไปเที่ยวพลัน
หลงมั่นในเมืองเหนือเอย
ฟังเพลงที่ http://www.youtube.com/watch?v=ReUzWPKakFE
ความเห็น (6)
ขอบๆ ไม่ได้ยินนานแล้วคะ
แอ่วเหนือเมื่อไปได้พบพาน
เมืองเหนือเมื่อฉันผ่านช่างซาบซ่านสุขใจ
แล้วไฉนจะไม่ไปซ้ำ เมื่อใดได้ไปเที่ยวพลันก็มีสุขล้ำอิ่มใจ...
เนื้อหาไพเราะเพราะพริ้ง กินใจมากครับอาจารย์…เทียบกับเพลงสมัยนี้ได้ยากมากเลย
ยินดีครับ ท่านอาจารย์ นีโอ..เบเกอรี่ ;)…
บรรยากาศเช่นนั้นเลยครับ คุณ nobita ;)…
คำและความหมายเพราะมากครับ พี่หนาน ;)…