อนุทิน 132366
เอื้องแสงฝาง
เขียนเมื่อ
"สายลมหนาว..."
ลมหนาวปัดมาแล้ว ปี้เฮย
แม้...ดวงตะวันจะเกย เสียดฟ้า
ความหนาวบ่อาจคลายไป จากข้า
ยังรอตั๋วปี้ปิ๊กมา กู้เคียง
..........
ปัด = พัด
ปี้ = พี่
เกย = แนบ
เสียด = ใกล้
ปิ๊กมา = กลับมา
กู้เคียง = คู่เคียง
.........
อยากลองแต่งดูค่ะ...ท่านผู้รู้โปรดชี้แนะ
^O^
ความเห็น (4)
ขอบคุณค่ะ ครู Wasawat Deemarn ตามอารมณ์กวีค่ะ ^0^
ความคิดสร้างสรรค์ครับ…พี่หนานก็ไม่ค่อยเห็นใครแต่งโคลงในลักษณะคำเมืองสักเท่าไหร่…คำที่กำหนดไว้บางคำน่าจะไม่ตรงกับคำเมืองสักเท่าไหร่ เช่น ปัด น่าจะเป็น ปั๊ด หรือ ปั้ด ใกล้เคียงกับเสียงของ พัด…เกย น่าจะตรงกับคำว่า เคย หรือไม่อาจจะเป็นคำโบราณที่ไม่รู้จักก็ได้เช่น กอดเกย แปลว่ากอดแนบชิด อีกคำน่าจะเป็น เก่ย หมายถึง พาด เช่น เก่ยคันได เก่ยเกิ๋น เป็นต้น…อีกคำเป็นคือคำว่า “ข้า” หากเป็นคำเมือง ควรจะเป็น “ข้าเจ้า” หมายถึง ตัวฉัน หรือตัวน้อง ขออนุญาตลองปรับนะครับ …ลมหนาวปั๊ดมาแถมแล้ว…ปี้เฮย… …แม้ดวงต๋าวันจะเก่ย…ขอบฟ้า… …ความหนาวบ่อลดลงเลย…จากข้าเจ้า… …จ่นกว่าตั๋วปี้ปิ๊กมา…อยู่คู่เคียงครอง… แบบไม่ต้องคำนึงถึงหลักโคลงนะครับ..เอาความหมายนำก็จะประมาณนี้ครับ… ไม่ว่ากันนะครับ…ขอแสดงความคิดเห็นร่วมด้วยครับ
สวัสดีค่ะ คุณ "พี่หนาน" ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากๆเลยค่ะ หนูพึ่งแต่ง ก็เลยไม่ค่อยไพเราะเท่าไหร่ คำแนะนำช่วยได้มากเลยค่ะ ต่อไปคงต้องรบกวนให้มาชี้แนะบ่อยๆแล้วค่ะ ^0^