อนุทิน 132254
Wasawat Deemarn
เขียนเมื่อ| อนุทิน ... ๕๔๐๘ |
"บทเรียนสำคัญ"
ระหว่างทางมาถึงมหาวิทยาลัย
มีรถเครื่องคันหนึ่งพยายามขี่แซงรถเครื่องคันอื่นด้วยความเร็วสูง
เรียกว่า ห้อกันมาเลย
ผมเองก็ขี่ประมาณ ๖๐ - ๗๐ กิโลเมตร/ชั่วโมง ชิดซ้ายอยู่
รถคันนั้นก็แซงขวาไปได้ แต่ ...
มีเสียงเหมือนของหล่นลงพื้นถนน เพ้ง!
ผมพยายามมองหา
โอ้ ! มือถือเครื่องหนึ่งหล่นพื้น แตกกระจาย
ตัวเครื่องแยกส่วนกับแบตเตอรี่
แต่คนขี่รถคันนั้นไม่รู้เรื่องรู้ราว
เห็นสภาพแล้วสันนิษฐานว่า
คนขี่รถ ใส่มือถือไว้ในกระเป๋าเสื้อแขนยาว
แต่พอรถใช้ความเร็วสูง
เสื้อด้านหลังจะยกตัวสูง
จนมือถือไหลออกมาหล่นที่พื้นถนน
แหม พยายามจะขี่ตามไปบอก
แต่ก็ไม่ทัน เพราะกำลังขี่แซงด้วยความมัน
พอถึงที่หมาย คงจะตกใจแน่ว่า
มือถือหายไปไหนหว่า
ได้แต่ "สมน้ำหน้าเอ็งแล้ว" ;)...
ทำให้ย้อนคิดถึงตัวเองว่า
อืมม วิธีทีดีที่สุดในการขี่เครื่อง
คือ การมีเป้สะพายหลังสักอัน
เพื่อไม่ให้ชายเสื้อมันปลิว อิ อิ
บทเรียนสำคัญ คือ
การชอบเอาชนะในเรื่องใด ๆ
ย่อมต้องแลกกับการสูญเสียอะไรบางอย่าง
แล้วยังจะประกาศชัยชนะกันอยู่อีกหรือ
ทุกกลุ่ม ทุกก๊วน ประกาศกันจัง ;)...
ความเห็น (5)
สุดยอดจริงๆเลยครับ..แต่ก็น่าสงสารนะเผื่อเขารีบไปตามญาติพี่น้องเยี่ยมป่วยหรือดูแลพ่อแม่ร่วมงานนะครับ..คิดเองหรอก.นะครับ
มือถือเครื่องนั้น…แลกกับการเอาชนะ…นะครับอาจารย์…ได้อย่างเสียอย่าง….ผมว่าไม่คุ้นนะครับ…เสมอตัว..
ขอแก้ไข”ไม่คุ้ม”นะครับ..อิ ๆ
ท่านอาจารย์ prayat duangmala ครับ … ดูจากพฤติกรรมแล้วน่าจะไม่ใ่ช่ครับ แซงแบบใกล้ ๆ ด้วยครับ ;)…
ใช่ครับ คุณเพชร เพชรน้ำหนึ่ง ;)…