อนุทิน 132151

1 ธ.ค.56

ก.ย. 56 ในบันทึก ‘(55) หรือ.. ระบบกำลังจะเปลี่ยนไป!’ ดิฉันบันทึกว่า

“จะเขียนบันทึกนี้เพื่อจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ว่าดิฉันทุกข์มานใจเพียงใด คาดว่าอีกไม่เกิน 2 สัปดาห์จะมีเรื่องทุกข์ทรมานใจเป็นที่สุดมาเล่าให้ฟัง หรือจะตัดสินใจ ‘เข้าป่าจับปากกา’ ไปเสียรู้แล้วรู้รอดไป”

อารมณ์ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนเจ็บท้องคลอด หญิงตั้งครรภ์ท้องแก่ได้ขนาด เมื่อเจ็บท้องจะคลอดก็จะร้องว่า "ไม่เอาแล้ว ไม่เอาอีกแล้ว .." ดิฉันตั้งข้อสังเกตว่า คนที่ร้องเสียงดังกว่าใครนั้นมักจะกลับมาหาเราก่อนใคร เพื่อจะร้องให้เราฟังอีกครั้งว่า "ไม่เอาแล้ว ไม่เอาอีกแล้ว" ฮา..

ขำขันข้างบนเป็นตัวอย่างเปรียบเทียบค่ะ อารมณ์ความรู้สึกของดิฉันตอนนี้เหมือนหญิงตั้งครรภ์ที่เพิ่งคลอดใหม่ ลืมเจ็บลืมปวด ดิฉันคลายทุกข์แล้วค่ะ เหมือนฟ้าหลังฝน สถานการณ์ไม่ได้ดีขึ้น เพียงแต่ดิฉันเข้มแข็งขึ้นกว่าเดิม ดิฉันจะลุกขึ้นยืนตัวตรง ปัดฝุ่นที่เท้าออก แล้วก้าวเดินใหม่อย่างมั่นใจอีกครั้ง ขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจนะคะ

ดารนี ชัยอิทธิพร