อนุทิน 132010

ไกลเกิน..

ไร้ มวลหมู่ดาว ไม่พราวฟ้า

แสง มัวนภา พาฝน หม่นเวหา น่าเศร้า

สาย ลมสู่มา หน้าหนาว

เห..มันต์ผ่านคราว ราวนี้ หนาวเจ็บ หนาวใจ

*อยู่กันไกลเกินอ้อน มาจากจรกันไป  คนที่เคยได้อยู่ อาศัย

ถิ่นที่เคยเกี่ยวเก่า เขตแขวงเฮาล้อมกาย กลุ่มชนเฮาเคยเข้า ปราศรัย

โอ้ใครกันหนอ..เฝ้ารออยู่หลาย

หวิว ปลิวผลัดมา พาใจหาย

สาย ลมช่วยไป เตือนร้อง อย่าหมายปอง ไกลเกิน..