๑๙/๑๑/๒๕๕๖
อนุทิน ๘๕.
"ช่วงเทศกาลลอยกระทง"
ช่วงนี้ตั้งแต่วันที่ ๑๕ ถึงวันที่ ๑๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๖ เป็นช่วงเดือนยี่เป็ง ของหมู่บ้าน ช่วงนี้ใช้เงินมาก ใช้เสียงมาก ใช้ปากมาก บริหารข้อมือมาก กว่าสิ่งใด งานบุญประเพณีของหมู่บ้าน กลางคืนนอกวัดมีการละเล่นเพื่อหาเงินเข้าวัดของพ่อบ้านแม่บ้าน และหนุ่มสาว กลางคืนในวัดมีเทศน์มหาชาติ มีการฟังธรรมของปู่จารย์ผู้สูงอายุ และกลางวันมีคณะพระสงฆ์และชาวบ้านจากต่างหมู่บ้านนำกัณฑ์ธรรมมาถวายที่วัดของเรา...
ผมได้รับเกียรติให้ช่วยเป็นผู้เชียร์รำวงย้อนยุค อ่านรายนาม ผู้ร่วมเหมารำวง และร้องเพลงร่วมกับคณะผู้ตั้งกัณฑ์เทศน์ด้วย(ลักษณะเหมือนกับตั้งกองผ้าป่านั่นแหละเพียงแต่ชื่อที่เรียกเรียกต่างกันออกไป) คืนแรกร่วมงานกับคณะของหมู่ที่ ๗ (วัดราชคีรีวิเศษ) คืนที่สอง ร่วมงานกับคณะหมู่ที่ ๑๔-๑๕ (วัดใหม่เจริญธรรม) งานนี้ให้รู้สึกสนุกสนาน ผ่อนคลาย สบายใจ ไม่เหมือนงานฌาปนกิจศพ
ผลตอบรับจากชาวบ้านทั้งสองวัดพอใช้ได้ แต่ก็เข้าลักษณะคำหมะเก่าจาวเหนือที่ว่า "เปิงใจ๋แฮ้ง บ่อถูกใจ๋ก๋า เปิงใจ๋ครูบา เบาะถูกใจ๋พระน้อย" ภาษากลางก็คงจะในลักษณะว่า "คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ" นั่นแหละ...
เป็นสัจธรรมของชีวิตชาวโลกหรือโลกธรรมที่พุทธองค์สอนไว้มี "ได้ลาภ เสื่อมลาภ ได้ยศ เสื่อมยศ สุข ทุกข์ นินทา สรรเสริญ" ของเหล่านี้เป็นของคู่กันดั่งปรัชญาของจีนที่เกี่ยวกับ "หยิน-หยาง" อีกนั่นแหละ...หากเรารู้ทันมันเสียแล้ว...ไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับเรา...เราก็ไม่ทุกข์ ไม่ยึดติด...ก็สามารถปล่อยวางได้...สบายใจได้ในทุก ๆ สถานการณ์...ไม่มีคืนไหนที่ผมต้องนอนเอามือก่ายหน้าผากเลย
ขอบคุณสมาชิกทุกท่านที่ให้กำลังใจมากครับผม