อนุทิน 131359

Wahoo_KrooKay

เราต่างก็มีเวลาเท่ากัน ๒๔ ชั่วโมง บางวันดูเหมือนจะไม่มีอะไรให้ทำ บางวันมีพอประมาณ บางวันดูเหมือนมีไอ่นู่นไอ่นี่มาให้ทำจนล้นมือ จนไม่รู้จะทำอะไรให้เสร็จเป็นเรื่อง ๆ ไปก่อนดี และบางวันมีความรู้สึกว่า...ชักอยากอยู่เฉย ๆ

แต่จนแล้วจนรอดก็อดไม่ได้อยู่ดีที่ต้อง....ซานนนน หาเรื่องให้ตัวเองได้ทำนู่นทำเนี่ย อย่างน้อย ๆ ก็ต้องหยิบอะไรขึ้นมาอ่าน พออ่านปุ๊บ ก็เกิดอาการวางไม่ลง อยากอ่านต่อ งานบางงานจึงวางอยู่ข้าง ๆ โต๊ะ และดูท่าแล้วชักจะไม่ได้การกับความนิสัยเสียของตัวเองที่ไม่รู้จัก "อดใจ" ให้ได้ แทนที่งานจะเสร็จก็ไม่เสร็จ อ่านจบมั่งไม่จบมั่ง ค้าง ๆ คา อยู่อย่างนี้ บางทีจึงเหมือนมีอะไรสองก้อนตุง ๆ อยู่ข้างพุง ฮ่า ๆ (@^___________^@)

ที่สำคัญกว่านั้น....บางทีลืมความตั้งใจของตัวเองแต่แรกที่จะทำ เช่น บางครั้งตั้งใจจะมาตอบความเห็น และขอบคุณสมาชิกที่ตัวเองได้ติดตามและไม่ได้ติดตาม ที่เขาเข้ามาอ่านบันทึกและอนุทินของตัวเอง แต่ก็พาลอ่านความเห็นเขาเพลินไป แล้วก็คลิกไปอ่านบันทึกหรืออนุทินของเขาบ้าง คนอื่น ๆ บ้าง ก่อน ...ซะอย่างนั้น ฮ่า ๆ หรือบางทีตั้งใจว่าจะกลับมาตอบความเห็นเขาแบบนี้ แต่มัวแต่นู่น...นี่...นั่น อย่างที่บอกถึงความเบื๊อก ๆ ของตัวเองไป บางครั้งก็ไม่ทันการเสียแล้ว หรือบางครั้งเข้าไปอ่านบันทึกของคนอื่น ๆ ที่ส่งแจ้งมาในอีเมลล์ของตัวเอง ตั้งใจไว้ว่าจะไปส่งดอกไม้ให้บ้าง ว่าจะเข้าไปให้ความเห็นบ้าง บางครั้งก็เป็นอย่างที่เล่ามาอีก แฮ่ะ ๆ

แต่จะพยายามแก้ไขข้อบกพร่องของตัวเองในความเหลวไหลข้อนี้ให้ดีขึ้นให้ได้ เพราะในชีวิตประจำวัน...ดูท่าจะเสียการทรงตัวไป...เหมือนกานนนนนนนนนนนนน....

เฮ้อ !!!! วนิดา .. เหงี๊ยว !!!!