อนุทิน 131287

ฉาก...ชีวิต

...ในมุมมอง ที่ตั้งใจ (แล้ว)

♣ ญาติพี่น้องจากทุกสารทิศ และเพื่อนบ้านค่อนหมู่บ้าน เดินทางไปงานศพ น้องของพ่อ(อาผู้หญิง)ที่ต่างจังหวัด เราอยู่ดูแลแม่

♣ หมู่บ้านเงียบ แม่ค้ามาขายเห็ดฟาง เด็กน้อยวิ่งขึ้นไปตามที่หน้าจอบนบ้าน (กำลังเกาะติดสถานการณ์...แบบไม่ได้ยินเสียงใกล้ๆ)

อุดหนุนเห็ดฟางสองถุง สมอหนึ่งถุง แม่ค้าคุยไปคุยมา ยื่นเห็ดถุงละสามสิบบาทให้อีกหนึ่งถุง งงๆ(เยอะแล้ว) "ฝากทำให้แม่กิน"!

♣ ในยามค่ำคืน...หน้านี้ดวงดาวเด่นสกาวพราวฟ้าเชียว ยามเช้ายามสาย ฟ้าก็แจ่ม แดดจ้า...ได้ใจ

♣ ทานตะวันหน้าบ้าน ดอกริ่มตูมๆแล้ว เสียงนกคุยกันขรมรอบหนองน้ำหน้าบ้าน ชวนให้หยิบกล้องมาส่องรอบๆ

วิว...หน้าบ้าน จากบันได... ต้นวาสนา ยังคงตะแคงประคองต้นอยู่อย่างนั้น รอแกลบดำมาตัดชำ

ย้ายมาจับภาพที่ระเบียงหน้าห้องมุมเด็กๆนั่งตีระนาด โห... รั้วตาข่าย...ช่างทำลายความอยากได้...ฉากงามดั่งใจยิ่งนัก

อะ๊...ลงไปเก็บใกล้ๆ ส่องขึ้นฟ้า... หลบตาข่าย ลดตัวลงฟืบบบ โอ้...ชีวิต! สายไฟ ตัดความงามของฟ้าสีน้ำเงินซะ

♠ เป็นอึ้ง...กับฉากชีวิต ที่...เลือกแล้ว ไม่ได้ดั่งใจ!

... ชีวิตงาม อยู่ที่ใจมอง...(ฝืดแท้เหลา)

... กว่าสติ...จะตั้งมั่น ให้แสงแห่งปัญญาปรากฏ เกิดมุมมองใหม่ๆ...จากใจอันสงบ...งามได้...

...สายไฟ... ตาข่าย... ต้นวาสนาที่จวนเจียนจะโค่นล้มอยู่รอมมะร่อ จะมองให้เห็นเป็นงามนั้น...ไม่ง่ายเลย

(ว้า...ยาวจัง วางไว้ก่อน... เดี๋ยวย้ายไปบันทึก รีบไปผัดเห็ดฟางกับบวบหอมมื้อเย็นร้อนๆให้คุณยายก่อน)

๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๖

ฉากชีวิตสวยครับ อบอุ่นด้วย

เป็นธรรมชาติที่สงบ สวยงามดีมาก ๆ

วันนี้...ไปนั่งชมวิว ที่ระเบียง ณ จุดเดิมข้างๆระนาดเด็กน้อย

ตั้งใจ...ใช้สมาธิโฟกัส ภาพชีวิตใหม่ กล้องน้อยยังพอซูมได้ มีรังนกน้อยที่ต้นมะกรูดด้วยค่ะ

เพิ่มต้นโพธิ์ใหญ่ฝั่งตรงข้ามเข้ามา ลมพริ้วว...โบกใบโพธิ์กระทบกันบรรเลงเป็นเพลงไพเราะคล้ายอังกะลุงผสมเสียงแคน

ใจเย็นลงอีกนิด ฉากชีวิต สวย..สงบ... อบอุ่น...มากขึ้นจริงด้วยค่ะท่านผอ. ขอบคุณมากมายเลยนะคะ

วันนี้ ตั้งใจใหม่ค่ะคุณครู ยืนชมที่บันได ณ จุดเดิม แต่โฟกัสใหม่

ซูมตัดส่วนเกินออกไป ได้ต้นโพธิ์ใหญ่ฝั่งตรงข้ามเข้ามา สวยงามสมปรารถนาค่ะ

ขอบพระคุณมากๆนะคะคุณครูคุณมะเดื่อ นำฝีมือจากความพยายามอีกครั้งมาฝากค่ะ

ขอขอบพระคุณทุกกำลังใจค่ะ

อาจารย์ วิชญธรรม อาจารย์ prayat duangmala

มีดอกไม้ปลายนามาฝากค่ะ ดอกขี้เหล็กที่เนินผักหวานป่า มองข้ามมาตลอด มัวตั้งใจเก็บแต่ดอกทานตะวันที่ปลูก

วันนี้...มองสูงขึ้นอีกหน่อย พบความสวย...สงบ...มั่นคง แกร่งสมชื่อ ขี้เหล็กจริงๆค่ะ