อนุทิน 131164
Wasawat Deemarn
เขียนเมื่อ| อนุทิน ... ๕๓๐๗ |
"แค่คิด"
เมื่อเรานึกถึงความรู้สึกของตัวเองเป็นหลัก
เราก็มักจะไม่นึกถึงความรู้สึกของคนอื่น
เพราะความรู้สึกของคนอื่นมันทำลายความมั่นใจของเรา
ถึงแม้ความมั่นใจของเราจะเข้าใกล้คำว่า "หลงผิด" ไปทุกที
เราบอกตัวเองว่า เรายอมรับผลแห่งการตัดสินใจนั้น
นั่นแปลว่า เราปิดหัวใจสำหรับการรับฟังจากคนอื่นไปแล้ว
หากเป็นสังคมแห่งการทำงาน
นั่นเป็นเรื่องลำบากยากเย็นมากสำหรับสำหรับการทำงานอย่างสงบสุข
หากเป็นสังคมแห่งความเป็นเพื่อน
นั่นเป็นเรื่องที่ยากจะมีกาวใจอะไรมาประสานความขัดแย้งได้
หากเป็นเรื่องของคนสองคน
นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของการผลักเราให้แยกห่างจากกันมากขึ้นเรื่อย ๆ
สติ+ปัญญา จะทำให้เราพบคำตอบว่า "อัตตา" เราเกินขอบเขตไหม
การกระทำของเรา เรียกว่า "ความหลงผิด" ไหม
ไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน ก่อนจะสูญเสียทุกอย่างไป โดยเฉพาะความสุข
ความเห็น (2)
อาศัย ทาน ศีล ขันติ วิริยะ สมาธิ ปัญญา ทานมาพร้อมแล้วครับ ไม่มีอวิชา ก็ไม่เกิดอัตตา…เป็นกำลังครับผม
ขอบคุณมากครับ ;)…