อนุทิน 131105

คนเรา...

 ถ้าเรายังไม่รู้ว่าเราเป็นอย่างไรวันนี้ เมื่อครั้งยังเตาะแตะ ก็เหมือนกับเหง้าบัวที่อยู่ใต้ท้องน้ำ ที่มีโคลนตมหล่อเลี้ยงให้เติบโต ไม่แน่ว่าจะโผ่พ้นน้ำมาได้ อาจเป็นอาหารของกุ้ง ปูปลา หรือคนมาได้ ยากเย็นยิ่ง แต่เมื่อพ้นน้ำมาได้ก็ชูช่อสวยงามน่าชม ...ชีวิตของเราก็เฉกเช่นเดียวกัน เตาะแตะ กว่าจะได้รับการเลี้ยงดู บ่มเพาะผ่านเวลานั่นมายาวนานแค่ไหน ..

    คุณธรรม ความรู้จากพ่อแม่ ครู อาจารย์ก็แสนยาก แต่เมื่อได้ถึงที่สุดแล้วก็ยิ้ม..สวยน่ามอง ถ้าเรากลับหลังมองอีกด้าน ยังมีธรรมชาติสภาพแวดล้อมทำให้เราเข็มแข็ง ประสบการณ์ขึ้น หวังว่าเราจะไม่เย่อหยิ่งทนงตนว่า..ข้านี้ใหญ่ที่สุด