อนุทิน 131043
วราภรณ์
เขียนเมื่อขณะฉันเดินจงกรมใต้ร่มไม้ ใบไม้ปลิวเคว้งคว้างร่วงหล่นพื้นดิน...
อดีต ปัจจุบัน อนาคต ล้วนเริ่มต้นจากจุดเดียวในวันนี้
รัก โลภ โกรธ หลง ผ่านพ้นมานานปี....
เวลาดั่งสายวารีไหลเชี่ยวกราก รวดเร็วราวติดปีก
ขณะใบไม้เริงรำบำร่อนสู่พื้นดินใช้เวลาไม่นานนัก
คืนวันที่ผ่านมาค่อนชีวิต
ไยรวดเร็วราวความฝันเมื่อวันวาน
นี่ฉันจะมีเวลาเหลืออีกกี่นาทีเพื่อสร้างบารมีให้ชีวิต
ธรรมทิพย์
๒๗ ตุลาคม ๒๕๕๖
ความเห็น (4)
วันคืนร่วงไปๆ ชั้นของวัยก็ล้าลำดับไป……………… คำพูดติดปากที่ได้ยินประจำขอหลวงปู่
ขอบพระคุณค่ะ คุณแก้ว…อุบล และคุณวิชญธรรม ตลอดจนดอกไม้กำลังใจจากญาติมิตรทุกท่านค่ะ
สวยงามมากคะ ดูแล้วใจสบาย