อนุทิน 130971
"พี่หนาน"
เขียนเมื่อ๒๕/๑๐/๒๕๕๖
อนุทิน ๗๓.
"กำเก่ากำเมือง"
คำเก่าของทางภาคเหนือวันนี้ที่ลองถามลุงศักดิ์ว่า "ลุง..ข้าวตี่ออกเบาะพร้อมกั๋นนี่..เขาฮ้องว่าจ๊ะใด?" ลุงศักดิ์ที่มาถ่ายเอกสารตอบว่า "กะ..หมะลุนซุนซานหนะหนา" ผมถามต่อว่า "เบาะใจ่ซะลุนซุนซานก่า?" ไม่ตอบแต่บุ้ยปากเข้ามาในร้านว่า "นี่กะแม่นละ..หันหละอ่อนนั่งกั๋นอยู่" ผมถาม "หมายถึงอะหยัง?" ลุงศักดิ์ตอบว่า "หละอ่อนตี่มาเล่นเบาะกี้คนนี่กะ...มาลุนซุนซานเหมือนกั๋น" ทำให้นึกในใจว่า "เออ..มันกะใจ้ได้กับคนเหียอี้เนี่ย..กะคิดว่าใจ้กับต้นข้าวได้อย่างเดียว"
แล้วลุงก็ถามเมื่อผมยื่นเอกสารส่งไปให้ "ตะฮือเนี่ย?" ผมตอบ "ซาวบาทครับ" แล้วก็ควักเงินออกมาหนึ่งกำ คลี่เอาแบ๊งค์ ๒๐ ส่งให้ ผมรับมาแล้วก็พูดว่า "ขอบคุณครับ" จากนั้นลุงก็เดินออกจากร้านไป
คำนี้ผมไม่ได้ยินมานานแล้ว...หากไม่ได้อ่านบันทึกของคุณอักขณิชก็คงนึกไม่ถึงเหมือนกัน
ความเห็น (3)
เป็นภาษาที่เพราะดีครับเคยไป แต่เขาอยากฟังอีสานมาก เวลาบรรยายพูดอีสานแล้วเขารู้สึกประทับใจด้วยครับ
สวัสดีครับ…..ข้าวมันออกบ่พร้อมกั๋น..บ้านผมฮ้องว่า”มันออกซุนๆ ซาน ๆ “ครับ…พี่หนาน อิ ๆ
ขอบคุณน้ำใจอันงามจากสมาชิกโกทูโนว์ทุกคนที่มอบใหมากนะครับ...ครับอ.prayat คนเมืองชอบฟังคนอีสานพูดและก็ชอบดนตรีอีสานเช่นกันโดยเฉพาะแถวบ้านผม มีหลากหลายภาษาสามารถคุยภาษาของตนเองแล้วฟังกันรู้เรื่องครับ...ขอบคุณคุณเพชรด้วยที่คอยเสริมภาษากำเมืองให้ตลอดมา...ภาษาของเรามีรากศัพท์คล้ายกันผิดแผกแตกต่างที่ท้องถิ่นนั่นแหละครับ...ถึงยังไงก็ฟังกันรู้เรื่องใช่ไหมครับ...ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามมากครับผม