......บันทึกเล่มนี้มีความรัก
ต้องรู้จักรักษาไม่ให้หาย
เมื่อพ่อแม่ไร้ชีวิตไร้จิตใจ
ลูกจงได้ใช้บันทึกฝึกตนเอง......
วันนี้..ตื่นเช้าที่บ้านน้องสาวที่จังหวัดปทุมธานี...
แปลก
แต่ก็รู้สึกถึงธรรมชาติ
Happy มาก!!!
แต่ Weak...เล็กน้อย เพราะพาทิมดาบมาเที่ยว
สองวันที่ผ่านมา...ไปตลาดน้ำอโรคายา...วัดต่างๆ ในอยุธยา
สัปดาห์หนังสือครั้งที่ 18...ย่านเกาหลี... (ได้นั่งรถไฟใต้ดิน...บนดิน...รถเมล์...แท็กซี่...รถตู้)
สัญญาลูกไว้หลายปี...แต่ยุ่งๆ...ปิดเทอมนี้
เลยต้องตัดใจพามา...เขาเติบโตขึ้นทุกวัน
พร้อมว่าสักวัน...ศูนย์กลางของลูกคงไม่ใช้พ่อแม่
บ้านน้องมี net ก่อนกลับบ้าน...
จึงอยากเขียนอะไรสั้นๆ....เลยแก้ไข (เพิ่ม) ประวัติส่วนตัวตนเอง
พูดกับลูกเสมอว่า...ถ้าสักวันเราไม่ได้เห็นหน้ากันเช่นเคย...
พ่อเป็นพ่อไม่ดีเลย...ที่ไม่ได้สอนอะไรลูกเลย...ทั้งวิชาการ และโลกรายล้อม
อยากให้ลูกรู้ว่า...พ่อรักในสิ่งที่พ่อทำ...
และพ่อเชื่อว่า...ความรักจะพาลูกไปในสิ่งที่ลูกรัก...
งงเนาะ...แต่อย่าถามคำถาม "why" เลยไม่มีคำตอบ
พ่อให้ password กับลูกเขามาบันทึกของพ่อใน Gotoknow
ไล่อ่านบันทึก...จะเห็นความรักของพ่อและแม่ในที่นี้
มีเพื่อนพ่อ (กัลยาณมิตร) หลายท่าน...ที่พ่อรักและนับถือ...
(เช่น ท่านอาจารย์กะปุ๋ม...เราไปไม่ถึงสักทีนะ...ทั้งไปทำบุญ...โรงทาน...หรือบวชเณรภาคฤดูร้อน...)
อยากให้ลูกตามอ่านเช่นกัน...
วันนี้มีการเขียนแบบ (กระแดะ) ไปหน่อยนะ...
เพราะมีภาษาอังกฤษปน...แต่เขียนให้ลูก เพราะกำลังชอบภาษาอังกฤษ
คิดได้แถมคำคมที่พอจำได้...
If you want to see
the rainbow
you have to put up
with the rain....
รักลูกเสมอ...วันเฉลิมของพ่อ...
(เมื่อวานเรากลับบ้านค่ำๆ ได้ดูเรื่อง "ทองเนื้อเก้า"...)
ไม่มีความเห็น