อนุทิน 130332
บุษยมาศ
เขียนเมื่อฉันชอบเป็นคนช่างสังเกต "ตนเอง"...เวลาพาบุคลากรไปปฏิบัติธรรมที่วัด ฉันก็จะเข้าร่วมกิจกรรมด้วยทุกครั้ง เพราะว่า "ใจชอบ + ศรัทธา + เต็มใจ" ที่จะปฏิบัติ...รู้สึกว่า "มีความสุขอย่างประหลาด" ยิ่งเวลาสวดมนต์ ไม่ว่า "เช้าหรือเย็น" สวดไปก็ฟังเสียงตนเองไป...มีความรู้สึกว่า...ทำไม? เสียงของตนเองจึงก้องกังวาล คล้าย ๆ กับเคยท่องมานานแสนนาน ขนาดปฏิบัติแค่ ๓ ครั้งเอง แต่สามารถท่องบทสวดมนต์ได้อย่างคล่องแคล้ว เหมือนคนเคยสวดบ่อยครั้ง...ทำไม? ชอบทำให้ฉันสงสัยอยู่เรื่อยเลย...ไม่เหมือนกับเรื่องที่ตัวฉันพิสูจน์ได้เช่น วิทยาศาสตร์เลยล่ะ...
ความเห็น (4)
คนส่วนใหญ่ไม่วางใจเมื่อเข้าปฏิบัติธรรม…ยังติดอยู่กับนิสัยเดิม ๆ พูดนินทา ติดต่อเพื่อน พูดคุยโทรศัพท์ สั่งงานลูกน้อง ฟังเพลง ดูทีวีที่มือถือ ฯลฯ การทำตัวแบบเดิมคือ การไม่แปลงวิกฤติเป็นโอกาส ขาดโอกาสดี ๆ ไปอย่างน่าเสียดาย…โอกาสในการปฏิบัติธรรมหายากนะครับ…เมื่อมีโอกาสแล้วไม่ตั้งใจปฏิบัติถือว่า น่าเสียดายมาก
ขอบคุณค่ะ คุณ “พี่หนาน”