อนุทิน 130125


สายลมแห่งความหวังดี
เขียนเมื่อ

     ทุกครั้งที่สบายใจ..หรือไม่สบายใจ..เราก็แค่อยากมีใครสักคน..ที่รับฟัง..

เมื่อวานนี้..หลังเลิกงาน เพื่อนสมัยประุถม โทรมา อยากเจอ ให้ไปหาหน่อยบ้าน

เหนือ..เราก็เลยบอกว่า สักครึ่งชม.ก่อนได้ไหมทำงานอยู่..หลังจากนั้นเกือบ

ชม.เราก็เก็บงานเกือบห้าโมงเย็นกลับมาแวะหาหลานสาวก่อนจะพากันไปออก

กำลังกาย..วิ่งรอบสนามบาส..ชู๊ตบาสเล็กๆกัน..ก่อน

ช่วงนี้เขาปิดเทอม..เล่นกันอยู่ที่ร้าน..บอกให้เขาเปลี่ยนผ้าจะพาไปเล่นบาส ฝน

ไม่ตกอากาศดี..

     หลานสาวคนโตอายุ 7 ขวบ คนเล็ก กำลังจะ 2 ขวบ กำลังช่างพูด อ้วน ดำ

หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส ไม่งอแง เป็นขวัญใจคนทั้งบ้าน เรา

ชอบแวะหาเวลาก่อนไปทำงาน หรือเลิกงาน ได้เล่นกับเขา รู้สึกผ่อนคลายมากที

เดียว..ได้หัวเราะ ได้พูด ได้ดุ ได้เล่น เป็นบรรยากาศที่บ้านมีชีวิตจริงๆ..

     ตอนแรก..หลานสาวคนโต..ตอนเล็กๆก็เป็นอย่างนี้..สดใสร่าเริง..แ่ต่เดียวนี้

เขาเปลี่ยนไป..เป็นคนเงียบ..สงสัยคงอิจฉาน้อง..เราก็เลย

ต้องคอยบอก คอยพาเขาทำกิจกรรม คอยกอดเขาเสมอๆ..

     บางทีก็น่าสงสารจริงๆแหล่ะ..ความน้อยใจที่มีแต่คนเอาใจ..น้อง..ความรู้สึก

แบบนั้นเราเองก็เคยเป็น..ทุกครั้งที่กอดพี่สาว เราจะพร่ำบอกเขาเสมอว่า..น้อง

ยังเล็กอยู่..ยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้..แต่โชคดีนะ..หลานสาวเป็นเด็กดี..ช่างคิด

และเป็นเด็กฉลาด..เข้าใจอะไรง่ายๆ..

เด็กคือ..ความสดใส..โตเป็นผู้ใหญ่คือความห่วงใย..ท่านว่าจริงไหมคะ ?



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท