ความเงียบสงบของยามค่ำคืน..ท่ามกลางความชุ่มเย็นของสายฝนที่ปรอยลงมา อยู่ ๆ ความคิดก็ผุดขึ้นมา.....
มีอยู่สองอย่างที่ใจของตนเองคิดไปคิดมาว่าภาษาไม่สามารถอธิบาย บรรยาย ได้ถึงความรู้สึกของ ๒ อย่างนี้ได้อย่างละเอียดและประณีต นอกเสียจากตัวเราเองเท่านั้นที่จะรู้สึกดื่มด่ำกับความรู้สึกเหล่านั้นด้วยตัวของเราเอง พลังของภาษามีอานุภาพที่ไปไม่ถึงที่ว่านี้ก็คือ "ความรัก" และ "สมาธิ"
แล้วตัวเองก็กลับมาสงสัยต่อว่าในภาษาอื่น ๆ เขาจะมีอธิบาย บรรยาย ถึงความรู้สึกละเอียดประณีตของ ๒ อย่างนี้ไหม ???
............................
ทำไมวนิดาเป็นคนแบบนี้....ว๊าเนี่ย ?????
ไม่มีความเห็น