อนุทิน 130093


ขจิต ฝอยทอง
เขียนเมื่อ

เรื่องสั้น ที่เป็นความจริง: เหตุผลที่ไม่อยากเข้าห้องสมุด

วันอาทิตย์อากาศที่มหาวิทยาลัยค่อนข้างร้อน จะอยู่ที่หอพักก็ยิ่งร้อนไปใหญ่ ว่าแล้วก็แต่งชุดอยู่บ้าน(ใส่กางเกง

ขายาว) ไปทำงานห้องสมุด ช่วงนี้เป็นช่วงสอบนิสิตเข้าห้องสมุดจำนวนมากเข้าใจว่าห้องสมุดเปิดถึง 22.00

น. ผู้เขียนนั่งทำงานไปสักครู่ มีนิสิตชายคนหนึ่งเข้ามาถามด้วยเสียงอันดังว่า

ลุง... ลุง โต๊ะว่างไหม ขอนั่่งด้วยคน...

ผู้เขียนตอบไปด้วยเสียงอันดังไม่แพ้กันว่า  ...ว่างครับ นังได้เลย (แต่ในใจบอกว่า เรียก

อาจารย์หรือพี่ ได้ไหม... เซ็งเลย... แก่จัด เรียกลุง...)

 

ปล.ถ้าผู้อ่านไปแถวห้องสมุดมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กำแพงแสน พบลุง เอ้ยผู้เขียนอ่านหนังสืออยู่ ไม่ต้องเรียก ลุง ให้เจ็บใจ นะครับ...)

 



ความเห็น (14)

หนูชอบบันทึกนี้ค่ะคุณลุงแอ๊ด

อิๆๆ

อาจารย์เริ่มรู้ตัวแล้วใ่ช่ไหม 555

555…พี่ยังเป็นย่าเล้ย ดร.ขจิต…แล้วอาจารย์จะไม่เป็นลุงได้ไงค่ะ คริ ๆ ๆ…ชอบใจ

ใช่ครับอาจารย์ was แก่แว้วววว

555 อ่านแล้วขำอบู่คนเดียวครับ 555

๕ ๕ ๕ ๕ ๕ ๕ ๕ ๕ ๕ ๕ ๕ ๕ แค่ “ลุง” เท่านั้น

กลับจากวัด ใส่ผ้าถุง ไปซื้อซาลาเปา ….. แม่เด็กน้อยวัยกำลังหัดเดิน บอกเด็กน้อยว่า

“เดี๋ยวแม่ขายของให้คุณยายก่อน”

ฮ่วย !!!!!!! บ่อยากซื้อแล้ว อยากกลับหลังหันออกจากร้านทันใด ฮึ

ขอบคุณมากครับ คุณลุง เอ้ย คุณ พ แจ่มจำรัส

ถ้าใครเรียกลุง มีเคือง 555

ขำนิสิต ผมยังไม่เจอน้อง ปอ เลย ไม่รู้ทำข้อสอบได้ไหม

ขอบคุณคุณยาย เอ้ย คุณหมอ อ้าวเรียกยายแบบนี้มีเคือง

555

ชอบใจเรื่องเล่าตลกๆ ทำให้คนอ่านอมยิ้มได้ครับ....

อย่างนี้ต้องร้องเพลง “เรียกพี่ได้ไหม…แล้วพี่จะให้กินขนมสักหมื่นห้า” “ใดใดในโลกล้วนอนิจจังค่่ะ อาจารย์” เราต่างเป็นอดีต ปัจจุบัน อนาคตของกันและกัน ถ้ารู้จักมองก็เห็นธรรมนะคะ

555+ ต่อไปเจอใครจะไม่เรียกลุงค่ะ..เรียกพี่ดีกว่านะคะ..กลัวโดนก่อนเวลา 555

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท